எனது இரவே…
நீ துளித்துளியாக
நகர்வது …
யாரோ கழுத்தை
பொறுமையாக
அனுபவித்து
அறுப்பது போல…
ரண வேதனையாக
இருக்கிறது..
என்
விழிகளே..
சிவந்த
உங்களது
விழிப்பை மறந்து
சற்றே பொசுங்கி
எரிந்துப்
போங்கள்..
அது கொஞ்சம்
ஆறுதலானது.
உயிர்த்திருந்து
ரணம் கொள்ளும்
மனமே…
கொஞ்சம் மயங்கிப்
போ..
உன் நிலை மறந்து
கிறங்குவது மிக
நலம்.
ஆழ கொதித்து
துயர
வியர்வையால்..
எரியும் உடலமே…
நீ மரத்துப்போ.
அது மரித்துப்
போவதற்கு நிகராக
இருந்தாலும் கூட..
இறுதியாக சொல்வது
இதை தான்..
ஆற்ற முடியா
கொந்தளிப்பினை
கொல்ல…
அது உறக்கமாக
கூட இருக்க
தேவையில்லை…
சிறிது நேர
மரணமாக இருந்தாலும்..