Category: இலக்கியம் Page 3 of 4

–++++++-++——–++++–+————-_-

“ஒரு புத்தகம் என்பது உங்கள் உள்ளங்கையில் அமர்ந்திருக்கும் தனித்துவமான அற்புதம்.”

–ஸ்டீபன் கிங்

புத்தகங்கள் இல்லாத ஒரு உலகம் இதுவரை எனக்கு வாய்த்ததில்லை. உடன்பிறந்தார் யாருமில்லாத பிறப்பு, பிறப்பிலேயே வாய்த்துவிட்ட நோய் தந்த தனிமை, உறக்கமில்லா இரவுகள், பேச துணையற்ற மருத்துவமனை பொழுதுகள் என இயல்பு உலகத்திலிருந்து மாறுபட்ட இன்னொரு உலக வாழ்க்கை என்னுடையது. படுக்கையில் படுத்திருக்கும் என் விழிகள் நிலைகுத்தி கண்டு கொண்டிருக்கின்ற மின்விசிறியை பார்க்க சோரும் போதெல்லாம்..
அருகிலேயே வைக்கப்பட்டிருந்த புத்தக அலமாரியை என் விழிகள் மேயத் தொடங்கிய நொடிகளில் தான் புத்தகங்களோடு எனக்கு நெருக்கம் உருவாகத் தொடங்கியது.

என் தந்தை தீவிர வாசிப்பாளர். வீட்டிற்கு வருகின்ற என் தந்தையின் நண்பர்களும் தீவிர வாசிப்பாளர்கள். புத்தகங்களை வாசிப்பதும் அவைகளைப் பற்றி உரையாடுவது மான ஒரு சூழல் எப்பொழுதும் என் வீட்டில் நிலவிக் கொண்டே இருந்தது. என் வீட்டிற்கு வருகிற என் தந்தையின் நண்பர்கள் வரும்போதெல்லாம் எனக்கு புத்தகங்கள் வாங்கி வருவதை வழக்கமாக கொண்டிருந்தார்கள். குறிப்பாக என் தந்தையின் நெருங்கிய நண்பர்களான மறைந்த ஆசிரியர் நெடுவாக்கோட்டை இராஜேந்திரன், பேராசிரியரும் தமிழில் ஆகப்பெரும் நவீனத்துவ கவிஞருமான அபி,பேராசிரியர் அ மார்க்ஸ், மறைந்த பேராசிரியர் முனைவர் சௌ.மதார் மைதீன், எழுத்தாளரும் இயற்பியல் பேராசிரியருமான இராமசுப்பிரமணியன் என பேரறிஞர்கள் கூட்டம் என்னை சுற்றி இயல்பாகவே வாய்க்கப் பெற்றிருந்ததால் புத்தகங்கள் மீதான நெருக்கத்தை என்னால் தவிர்க்க முடியாத சூழலை எனது குடும்பம் எனக்கு ஏற்படுத்தியிருந்தது.

எனது பெரியப்பா ச. கல்யாணராமன் ஒரு எழுத்தாளர். நெய்வேலி பழுப்பு நிலக்கரி நிறுவனத்தில் பணி புரிந்தாலும் புத்தகப் பையோடு அவர் திரிவதை ஒரு ரசிகனாக உணர்ந்து நேசித்திருக்கிறேன். அப்படிப்பட்ட ஒரு வாழ்க்கைக்காக ஏங்கியிருக்கிறேன்.

ஆரம்பகாலத்தில் அப்பா எனக்கு வாங்கி கொடுத்த அம்புலிமாமா, பாலமித்ரா கோகுலம், ராணி முத்து காமிக்ஸ்கள் என என் பால்ய கால நண்பர்கள் தான் எனக்கு இன்னொரு உலகத்தை அறிமுகப்படுத்தி கொடுத்தார்கள். இரும்புக்கை மாயாவியும், பறக்கும் குதிரையும், மாய மோதிரமும் , புராண இதிகாச சிறுகதைகளும் என்னை விரல் பிடித்து அக்காலத்து நோய்மை நெருக்கடிகளில் இருந்து மீட்டு வேறு உலகிற்கு அழைத்துச் சென்றார்கள்.

புத்தக வாசிப்பு என்பது ஒரு மாயச் சுழி. நேர,கால, இடத்தை மறக்க வைக்கிற பெரும் போதை. சிறு வயதில் படித்த பல்கேரிய நாட்டு தேவதைக்கதைகளும், அமர் சித்திரா வெளியிட்ட இந்திய மரபு புராணீக கதைகளும், சோவியத் ரஷ்யாவின் ராதுகா பதிப்பகம் வெளியிட்ட சிறுவர்களுக்கான கதைத்தொகுப்புகளும் எனது ஆரம்பகால வாசிப்பின் திறவுகோல்கள்.

அதேபோல பதின் வயதுகளில் மக்சிம் கார்க்கியின் தாய், தாஸ்தாவ்ஸ்கியின் வெண்ணிற இரவுகள், டால்ஸ்டாய் சிறுகதைகள், ஷேக்ஸ்பியர் கதைகள், அமரர் கல்கியின் பொன்னியின் செல்வன் என வாசிப்பு வழக்கம் பெரிய பெரிய கதைகளில் தொற்றத் தொடங்கியது .

அந்த காலத்து தொலைக் காட்சி தொடர்களாக படமாக்கப்பட்ட அகிலனின் சித்திரப்பாவை, கரிப்பு மணிகள் போன்றவைகளை வாசிக்கும்போதுதான் நவீன இலக்கிய மரபு எழுத்துக்கள் மீது ஆர்வம் பிறந்தது. அந்த காலத்தில்தான் பேராசிரியர் அ.மார்க்ஸ் பேராசிரியர் கேசவன் ஆகியோர் தீவிர அரசியல் மற்றும் இலக்கிய வகைகளை சார்ந்த நிறப்பிரிகை என்ற இதழைத் தொடங்கி நடத்தி வந்தார்கள் . அந்த இதழை தொடர்ச்சியாக என்னுடைய தந்தையார் வாங்கி வருவார். அதுதான் எனக்கு மாற்று வகை எழுத்துக்களை அறிமுகப்படுத்திய முதல் பெருவழி.

பிறகு கல்லூரிக்காலங்களில் புதுமைப்பித்தன் சிறுகதைகள், கு அழகிரிசாமியின் கதைகள், ‌தி.ஜா வின் மோகமுள், கரிச்சான் குஞ்சுவின் பசித்த மானுடம், சுந்தர ராமசாமியின் ஜே ஜே சில குறிப்புகள், வண்ணநிலவன் வண்ணதாசன் கதைகள், நகுலன் அபி கல்யாண்ஜி கவிதைகள், என ரசனை மாறத் தொடங்கிய பிறகு அதுவரை நான் பெரிதும் வியந்து வந்த திராவிட இயக்க வகைமை பிரச்சார எழுத்துக்களாக கலைஞர், வைரமுத்து , கோவி மணிசேகரன், போன்றோரின் இலக்கியங்கள் சற்றே என்னை விட்டு விலகத் தொடங்கின.

பிறகு இரண்டாயிரத்திற்கு பிந்தைய காலகட்டத்தில் விடியல் பதிப்பகம் வெளியிட்ட எண்ணற்ற மொழிபெயர்ப்பு அரசியல் புத்தகங்கள் மீது மிகுந்த ஆர்வம் ஏற்பட்டது. சே குவேரா வாழ்வும் மரணமும், மாவோ வாழ்க்கை வரலாறு, அல்ஜீரிய விடுதலைப் போராளி பனான்,ரெஜி
டெப்ரேவின் புரட்சிக்குள் புரட்சி , போன்ற பல நூல்களின் எண்ணற்ற பக்கங்களுக்குள் இரவு பகல் பாராது வீழ்ந்து கிடந்தேன். அண்ணன் அறிவுமதியின் உறவு கிடைத்த பிறகு மேத்தா அப்துல் ரகுமான் இன்குலாப் எழுத்துக்கள் மற்றும் சங்கக் கவிதைகள் ஆகியவை மீதான ஆர்வம் அதிகரித்தது.

இதனிடையே எழுத்தாளர் எஸ் ராமகிருஷ்ணன் அவர்களின் நட்பு கிடைத்த பிறகு.. எனது வாசிப்பு பழக்கம் வேறு வடிவத்தில் மாறிப்போனது. உலகத் திரைப்படங்கள், நவீன இலக்கியங்கள் என ஒரு பெரும் உலகத்திற்குள் எஸ்.ரா என் கையை பிடித்து அழைத்துப் போனார்.

இன்றளவும் என் வாசிப்புப் பழக்கத்தை நேர் செய்து என்னை வழி நடத்தும் மூத்தவராக எஸ்.ராதான் இருக்கிறார்.

அரசியலில் எனது தலைமையாக நான் கொண்டுள்ள அண்ணன் சீமானும் மாபெரும் புத்தக வாசிப்பாளர். சிறந்த நூலகம் ஒன்றை அவர் மிகப் பாதுகாப்பாக வைத்திருக்கிறார். அரசியல் நோக்கில் மட்டுமல்லாமல் அவரது இலக்கிய நூல்கள் சேகரிப்பு மகத்தானது.ஒவ்வொரு முறையும் சிறந்த நூல்களைத் தேர்ந்தெடுத்து வாங்கி வைப்பதோடு மட்டுமல்லாமல் அதை படித்து அடிக் குறிப்பிட்டு அந்த நூல்களைப் பற்றி எங்களிடம் விரிவாகப் பேசுவார் . இன்று காலை கூட எஸ்ரா எழுதி சமீபத்தில் சாகித்திய அகாதமி விருது வாங்கிய சஞ்சாரம் புத்தகப் பிரதி ஒன்று அவசரமாக தனக்கு வேண்டும் என அலைபேசியில் கேட்டார்.

சென்ற புத்தக கண்காட்சி, களம் பதிப்பகம் தொடக்கம் என புத்தகங்கள் சார்ந்து இயங்க தொடங்கி இருப்பது என் வாழ்வின் நிறைவான கணங்கள். சாத்தியப்படுத்தி தந்த அண்ணன் சீமான் அவர்களுக்கும் அருமை மைத்துனர் பாக்கிய ராசன் அவர்களுக்கும் எனது பேரன்பு. நெகழ்ச்சி தழுவல்கள் .

இப்போதும் கூட தமிழில் வெளிவந்துள்ள வேட்டை இலக்கியங்களை தேடித் தேடி வாசித்து வருகிறேன். ஜிம் கார்பெட்டின் எனது இந்தியா,குமாயுன் புலிகள் எனத் தொடங்கி ஓநாய் குலச்சின்னம் உள்ளிட்ட பல்வேறு நூல்களை படித்து வருகிறேன். ஒரு மிருகத்தை ஒரு மனிதன் எதிர்கொள்கிற அசாத்திய கணங்களை என்னாலும் உணர வைக்க முடிகிற அந்தப் புத்தகங்களால் நடுநிசியில் எனது அறையின் மூலையில் புலியின் பெருமூச்சு கேட்டுக்கொண்டே இருக்கிறது.

….

வாழ்வின் ஓட்டத்தில் சறுக்கி விழும் போதெல்லாம் புத்தகங்களே என்னை உணர்ச்சிகளின் புதைகுழியில் இருந்து மீட்கிற மீட்பராக இருந்து வந்திருக்கின்றன. பெரும் தவறுகளிலிருந்து அவை என்னை காப்பாற்றி இருக்கின்றன. குற்ற உணர்விலிருந்து மீட்டெடுத்திருக்கின்றன.
என் தவறுகளை எனக்கு உணர்த்தி இருக்கின்றன. மகத்தான காயங்களில் இருந்து என்னை தேற்றி இருக்கின்றன.ஆற்றுப் படுத்தி இருக்கின்றன.
…
புத்தகங்கள் இருக்கும் என் நூலக அறைதான் நான் பாதுகாப்பாக உணருகிற என் தாயின் கருவறைக்கு நிகரான இடமாக கருதுகிறேன். மழைக்கால பொழுதுகளில் ஒரு தேனீரும் பிடித்த புத்தகம் கையில் இருக்கின்ற நேரம்தான் என் வாழ்வின் உச்சகட்ட மகிழ்ச்சி பொழுது.
…
புத்தகங்கள் எனக்கு சிறகுகளை அளிக்கின்றன. கதகதப்பையும் கண்ணீரையும் அளித்து என் விழிகளுக்கு வேறு உலகை தரிசிக்க கற்றுத் தருகின்றன. புத்தகங்களே எனது ஆசிரியர். புத்தகங்களே எனது தோழன் .
ஒரு காதலியின் அருகாமை போல புத்தகங்கள் எப்போதும் என்னை கிறக்கத்திலும் உற்சாகத்திலும் ஒருங்கே நிறுத்தி.. என்னை நானே உணர வைக்கின்றன. ஒரு புது புத்தகத்தின் வாசனை என்பது என்னை உன்மத்தம் கொள்ள செய்கிறது. புத்தகப் பக்கங்களைப் புரட்டும் ஓசையில் இசையின் தாள லயங்களை உணர்ந்திருக்கிறேன்

புத்தகங்கள் என்கின்ற பெரும் நதியின் மீது மிதக்கின்ற சிறு சருகாய் நான் தத்தளிக்கிறேன். அந்த தத்தளிப்பே என் வாழ்வு என நான் உணருகிறேன்.

மணி செந்தில்.
உலக புத்தக நாள் ஏப்-23 /2019

எனக்கு முன்னால் கவிழ்த்து வைக்கப்பட்டிருக்கின்ற அந்தப் புத்தகம் மெதுவாக அசைகிறது. நான் தலை சாய்த்து படுத்திருந்த மகிழம்பூ மரத்தடியில் பூக்கள் அதிகம் உதிர தொடங்குகின்றன. உச்சி வேளை வெயில் பொழுதில் வயற்க் காட்டில் யாரும் இல்லை என உறுதி படுத்திக் கொண்டு அசைந்து கொண்டிருந்த அந்தப் புத்தகத்தையே நான் வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

கவிழ்த்து வைக்கப்பட்ட அந்தப் புத்தகத்திலிருந்து அக்காக்கள் சொற்களாக கசிந்துக் கொண்டிருந்தார்கள். கசிந்த சொற்கள் உதிரா முதிர்எலுமிச்சை பழத்தின் வாசனையை காற்றில் பரப்பிக் கொண்டு இருந்தன. என் விழிகளில் நீலம் பாவியதை என்னால் உணர முடிந்தது.
அந்த புத்தகத்தை வாங்கி வந்த நாளில் இருந்து இதே பாடுதான். நள்ளிரவில் வாசித்துவிட்டு உறங்கத் தொடங்கும்போது தலையணைக்கு அருகில் யாரோ ஒரு அக்கா குத்துக்காலிட்டு அழுவது போன்ற உணர்வு. பொழுது சாயும் வேளையில் மாடியில் தன்னந்தனியாக சூரிய மறைவை கண்டு கொண்டிருக்கும் போது பின்னால் இருக்கும் தென்னை மர சலசலப்பில் யாரோ ஒரு அக்கா அணத்துவது போன்ற ஒரு சலசலப்பு.

அந்த நூலில் வெவ்வேறு பக்கங்களிலிருந்தும் அக்காக்கள் எழுந்து வந்து கொண்டே இருக்கிறார்கள். பல அக்காக்கள். வெவ்வேறு கதைகள் வெவ்வேறு சித்திரங்கள். அந்த அக்காக்களை நமது வீடுகளில் வீதிகளில் என எளிதில் சந்தித்து விடலாம். கழுத்தறுக்கப்பட்ட ஏதோவொரு அக்காதான் குலசாமியாக, மரப்பாச்சி பொம்மையாக, நினைவு பெயர்களாக, சுமைதாங்கி கற்களாக,நாள்களில் வணங்கும் வெவ்வேறு காரணங்களாக நம்மிடையே வாழ்ந்து கொண்டேயிருக்கிறார்கள்.

அக்காக்கள் மறைக்கப்பட்டதற்கும்,
மறக்கடிக்கப்பட்டதற்கும் பெரிய காரணங்கள் ஏதுமில்லை. அவர்கள் கழுத்தறுக்கப்பட்டதற்கான காரணங்களாக சாதியோ,வர்க்கமோ இன்னும் பிறவோ இருக்கக்கூடும். ஆனாலும் யாரோ ஒருவரின் நினைவில் சட்டென உதிர்ந்துவிடும் ஒற்றை கண்ணீர் துளியாகத்தான் வெய்யிலின் அக்காக்கள் உறைந்திருக்கிறார்கள்.

ஒரு பக்கம்/ சிலவரிகள்/ ஒரு வாழ்க்கையை ஒரு சித்திரமாக நம் கண்முன்னே நிகழ்த்திக் காட்டி வித்தை காட்டியிருக்கிறார் வெய்யில். எளிய சொற்களில் சட்டென கடக்க முடியாத திடுக்கிடல்களை நிகழ்த்தி விட்டு அக்காவின் இன்னொரு உலகிற்குள் சென்று புதைந்திருக்கிற அக்காக்களின் எலும்புகளில் ரத்தவாடை தேடி அலையும் சிற்றெறும்பாய் அலைந்துக் கொண்டி இருக்கிறார்.

ஒரு கவிதை..

“அக்கா ஆகாத வயதில் வயசுக்கு வந்தவள்.
ஏவல் கைகூடியவள்
சிறு செருமலில் பனம்பழங்களை விழச் செய்கிறவள்
குளவிக் கூட்டு மண்ணை விரும்பி உண்பவள்
செய்வினை செய்து கழித்த கண்ணாடியில்
முகம் பார்த்தவளை
பின்பு யாரும் பார்க்கவே இல்லை.
தவச நாளில் வைக்கும் தளுவை
பொங்கி வழியும்போது
குலவைச் சத்தத்துக்கு நடுவே அப்பா ரகசியமாய் அழுவார்.”

இப்பிரதியில் வருகின்ற அக்கா யாரையும் எவராலும் எதனாலும் கட்டுப்படுத்த முடியாது. திசைவழி பேதயறியா அவள் சன்னதம் வர வைக்கிற அம்மனாக கம்பீரமாக நம் முன்னால் அமர்ந்து இருக்கிறாள். நம் குற்ற உணர்வின் மீது நமது வியப்பின் மீது கட்டப்பட்டு இருக்கிற பெரும்அச்சக்கோட்டையின் மகாராணியாக வீற்றிருக்கிறாள்.

வரலாற்றின் வீதியெங்கும் வெறித்த பார்வையோடு பாம்பின் நாக்கு போல பிளவு உற்ற கழுத்து வெட்டு காயத் தழும்போடு உதிர கவிச்சை வாசனை உலராமல் அக்காக்கள் பல கதைகளாக,பல நினைவுகளாக கிடக்கிறார்கள் ‌.

சட்டென வரும் ஒரு நேசத்தில் அவர்கள் உயிர் கொள்கிறார்கள். எதிரே வரும் சிறுமியின் முகத்தில் அவர்கள் வெட்க நிழலாய் மஞ்சள் பூசுகிறார்கள்.

இன்னொரு கவிதை

“மண முறிவுற்ற அக்கா குறிஞ்சிப் பூக்களை காண விரும்பினாள்; சூடவும்.
மிகத் தாமதமாகத்தான் புரிந்து கொண்டோம்.
நள்ளென் யாமமே தான்
துயில் கலைந்திடாது மெல்ல அரிந்து அவள் தலையை எடுத்துச் சென்றோம் அங்கே நிலைத்த விழிகளில் நீலம் திரும்புவதை புகைபிடித்தபடி அப்பா பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்.”

அக்காக்களுக்கு கால வேறுபாடு இல்லை. சங்ககாலம் தொட்டு சாதி ஆணவக் காலம் வரை கழுத்தறுப்பட்ட அக்காக்களின் பெருமூச்சுதான் இந்த நிலப்பரப்பு முழுக்க ஊழி காற்றாய் அடித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

அக்கா வெறும் நினைவாய் மட்டும்தான் நம்முள் தேங்கி இருக்கிறாளா.. சொல் வழி கதையாக மிஞ்சி இருக்கிறாளா என்றால்.. நிகழ்காலத்து அக்காவிற்கும் கவிதை இருக்கிறது. அதில் ஒன்று.

“ஆறு வருஷமாகிறது
புழங்காமல் பரணில் கிடந்த பித்தளைக்குடத்தை விளக்க
எடுத்துச் செல்கிறாள் அக்கா.
வம்படியாக உச்சிக்கிளையேறி
புளியம்பழங்களை பறித்துக் கொடுக்கிறார் அவர்.
ஆற்று நீரில் புளி கொண்டு அவள் விளக்குகிற குடத்தின் பொன்மினுக்கத்தில் சூரியன் மங்குகிறது.
குடவாய் நீர் வாங்கும் ஒலியில் ஊர் திகைக்கிறது”

அக்கா வெறும் பாடல் மட்டுமல்ல வெய்யில் சொல்வதுபோல அவளே வளரி சீவிய பாளையிலிருந்து தீராமல் சொட்டுகிற யாவருக்குமான கள்.

.

கண்மூடி படுத்து இருக்கின்ற என் இமைகளில் ஏதேதோ நினைவு வந்து அழுத்த.. அப்படியே தூங்கிப் போகிறேன். விழித்துப் பார்க்கையில் காற்றின் விரல்கள் அக்காளின் எலும்புகளைப் படித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.
உள்ளங்காலில் பார்த்தால்.. கட்டெறும்பு கடித்தத் தடங்கள்.

அக்காக்களின் நினைவினால் / வெய்யில் மொழி தந்த வலியினால் மனம் பிசகி காலம் நழுவிப் போன அக்கணத்தில் தான்.

எனக்கு கத்தி அழ வேண்டும்போல இருந்தது.

அந்தப் புத்தகத்தை அப்படியே மூடி வைத்துவிட்டு திரும்பி பார்க்காமல் வரப்பு வழியே நான் வீட்டிற்கு நடக்கத் தொடங்கினேன்.

.

அக்காளின் எலும்புகள்/ கவிதைகள்/ ஆசிரியர் வெயில்/ கொம்பு வெளியீடு/ விலை 75.

அண்ணன் இராபர்ட் பயஸ் அவர்களின் வாழ்க்கை வரலாற்று நூலான…
நான் எழுதிய விடுதலைக்கு விலங்கு நூலுக்கான அட்டைப்படம் எவ்வாறு அமைய வேண்டும் என்பதில் குழப்பம் ஏற்பட்ட போது..

சீமான் அண்ணன் தான் அய்யாவிடம் தர வேண்டும் என பிடிவாதமாக இருந்தார்.

எனக்கு டிராஸ்கி மருதுவின் மேலதான் மயக்கம்.

இருந்தாலும் அண்ணன் சொல்லி விட்டாரே என சற்று ஒவ்வாமையோடுதான் அவரை சந்திக்க போனேன்.

ஒரே ஒரு ஈர்ப்பு..மனுசன் எங்க ஊர்க்காரர்.

வைகறை என அழைக்கப்படும் அவரது வீட்டில் நிகழ்ந்தது எங்கள் முதல் சந்திப்பு.

ஒரு டிராயரோடு உட்கார்ந்து எனது புத்தகத்தை படிக்க தொடங்கினார்..

சில பக்கங்களை படித்த பிறகு..அவரது கண்கள் கலங்க தொடங்கின..

புத்தகத்தை மூடி வைத்து விட்டு நீ போய் வா.. என்று அனுப்பி வைத்து விட்டார்.

என்ன இவர் ஒன்றுமே சொல்லாமல் அனுப்பிட்டாரே என்று ஏமாற்றம்.

பிறகு மறுநாள் நான் சந்தித்த போது மனசே சரியில்லப்பா.. இரவெல்லாம் தூங்கல.. படிச்சி முடிச்ச உடனே வரைஞ்சிட்டேன் என அவர் அளித்த ஓவியம் தான் அந்நூலுக்கு உயிரானது.

அதன் பின்னர் தஞ்சை முள்ளிவாய்க்கால் முற்றப் பணிகளில் சந்தித்த போது விடுதலைக்கு விலங்கு பற்றி பேசாமல் இருக்க மாட்டார்.

தலைவர் பிரபாகரன் பற்றி இது வரை வெளிவராத ஒரு புதிய கோணத்தில் நான் எழுத விருந்த திட்டத்தை அவரிடம் ஒரு முறை விவரித்தேன்.

கண்கள் மினுக்க சொன்னார்..

இதுக்கும் நான் தாண்டா அட்டைப்படம்.

கடைசியாக என் அண்ணன் அறிவுமதி மகள் எழிலின் திருமணத்தில் பார்த்தும் இதே பேச்சு.

நானும் எழுத வில்லை.

அவரும் போய்விட்டார்.

என்றாவது அந்த நூலை நான் எழுதும் போது..

காற்றோடு கரைந்து மிதந்து வரும் அவரது மாயக்கரம் சுமந்த மந்திரத் தூரிகை அந்த அட்டைப்படத்தை வரையும்.

போய் வா போராட்டக் கிழவா..

நாங்கள் இடும் முழக்கங்களில்லாம்..நீ ஊறிக்கொண்டே இருப்பாய்..

தூரிகைப்போராளி வீர.சந்தானம்
அவர்களுக்கு எம்
புகழ் வணக்கம்.