Category: கட்டுரைகள்.. Page 6 of 15

வர்ணாசிரமக் கோட்பாட்டை வலியுறுத்தும் வைதீக இந்து மதம் என அழைக்கப்படுகின்ற ஆரிய மதத்திற்கு எதிரான கலகக் குரல் தான் தமிழர்கள் இந்துக்கள் அல்ல என்கிற முழக்கம்.இது இக்காலத்திற்கு ஏற்றாற்போல் வடிவமைக்கப்பட்ட முழக்கம் அல்ல. காலம் காலமாக தமிழர்கள் தாங்கள் இந்துக்கள் அல்ல என்பதை தங்கள் மீது திணிக்கப்பட்ட இந்துத்துவ அடையாளத்திற்கு எதிராக முழங்கி இருக்கிறார்கள். வரலாற்றில் நமக்குக் கிடைக்கக்கூடிய தொன்ம இலக்கிய சான்றுகளான சங்கப்பாடல்கள் தொடங்கி, சித்தர் பாடல்கள் தொடங்கி, வள்ளலார் வழி வைகுண்டர் வழி என பல கொள்கை வழிகள் பார்ப்பனிய ஆரிய மதமான இந்து மதத்திற்கு எதிரான கலகக் குரல்கள் மட்டுமல்ல, மாற்று பண்பாட்டு வழி தீர்வுகள்.

கடந்த 2009 இன அழிவிற்கு பிறகான தமிழ்த் தேசிய அரசியல் உருவான காலகட்டத்தில் எப்போதும் இல்லாத அளவிற்கு பார்ப்பனிய ஆரிய இந்து மதத்தின் ஆதிக்க நிலை உச்சத்தில் இருந்ததை உணர்ந்தோம். எனவே தமிழர்கள் வரலாற்று ரீதியாகவும் பண்பாட்டு ரீதியாகவும் இந்துக்கள் அல்லர் என்பதை பகிரங்கமாக அறிவிக்க வேண்டிய ஒரு நிலைக்கு நாங்கள் உந்தப்பட்டோம்.மேலும் தமிழரின் பல பண்பாட்டு விழுமியங்களை அடையாளங்களை ஆரிய இந்து மதம், செரித்து உள்வாங்கி தனது அடையாளங்களாக வெளிப்படுத்துகிற வரலாற்றுத் திரிபுகளை அடித்து நொறுக்க வேண்டும் என இந்த மண்ணின் பூர்வ குடிமக்கள் முடிவெடுத்தோம்.லிங்காயத்துகள் போல சீக்கியர்கள் போல நாங்களும் இந்துக்கள் அல்ல என நாம் தமிழர் என்கின்ற வெகுஜன அரசியலாக கட்டமைக்கப்படுகிற இனத்திற்கான அரசியலின் ஊடாகவே தமிழர்கள் இந்துக்கள் அல்ல என்பதையும் நாங்கள் கொள்கை முடிவாக அறிவித்தோம்.

இந்தக் கொள்கை முடிவை எங்களுக்கு வாய்ப்பு கிடைக்கின்ற எல்லா இடங்களிலும் முழங்குகிறோம். தமிழர்கள் ஏன் இந்துக்கள் அல்ல என்கின்ற கேள்வி இருந்து தமிழர்கள் யார் என்பதான அறிவுத்தேடல் பிறக்கும் என நாங்கள் நம்புகிறோம். அப்படி தமிழர்கள் யார் என தேடுகிற அறிவுத்தேடல் மூலம் தமிழர் என்கின்ற தேசிய இனம் வலிமையற்ற உதிரிச் சமூகமாக மாறுகின்ற அபாயம் தடுக்கப்படும் என்பதை உணர்ந்திருக்கிறோம்.எனவே தொன்ம இனமான தமிழர் என்கின்ற தேசிய இனத்தின் பண்பாட்டை மீட்க காலப்புழுதியில் புதைந்து கிடக்கும் எம் இனத்தின் மெய்யியல் சிந்தனைகளை மீண்டும் இந்த மண்ணிலே விவாதப் பொருளாக மாற்ற வேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் தான் எங்களது பயணம் அமைகிறது.

இஸ்லாமும் கிறிஸ்தவமும் ஒரு மதம் என்ற அடிப்படையில் அதற்கான அடிப்படைத் தகு நிலைகளை கொண்டிருக்கின்றன. ஆனால் சர் வில்லியம் ஜோன்ஸ் என்கிற ஆங்கிலேய அதிகாரி உருவாக்கிய சொல்லான “இந்து” என்பது ஒரு மதத்தின் பெயர்ச்சொல் அல்ல. அது இந்த மண்ணை ஆண்ட ஆங்கிலேயர் தனது வசதிக்காக உருவாக்கிக் கொண்ட அரசியல் நிர்வாகச் சொல்.இஸ்லாமும் கிறிஸ்தவமும் தங்களுக்கென தனித்த வழிபாட்டு முறைகளை கொண்டிருக்கின்றன. அதற்கென தனித் தனியாக புனிதநூல்கள் அடையாளம் காட்டப்பட்டிருக்கின்றன. ஆனால் இந்து என்று ஆங்கிலேயரால் கட்டமைக்கப்பட்ட மதம் இதுபோன்ற ஓர்மைக் கூறுகளை கொண்டிருக்கவில்லை என்பதோடு மட்டுமில்லாமல், ஒரு மதம் என்கிற முறைமையில் ஆய்வாளர்கள் வரையறுக்கிற காரணிகளோடு இந்து மதம் ஒத்துப் போவதில்லை.

யார் இந்துக்கள் என்கின்ற கேள்விக்கு இந்து என்கின்ற சொல்லை இந்த நிலத்தில் வாழக்கூடிய கோடிக்கணக்கான மக்களுக்கான பொதுச் சொல்லாக மாற்றிய சர் வில்லியம் ஜோன்ஸ் அளித்த பதில் மிக விசித்திரமானது.யார் இஸ்லாமியர்கள் இல்லையோ, யார் சீக்கியர்கள் இல்லையோ, யார் கிறிஸ்தவர்கள் இல்லையோ அவர்கள் எல்லாம் இந்துக்கள் என போகிற போக்கில் வரையறுத்த விபரீதத்தை தான் இன்று நாம் அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.ஏற்கனவே தமிழர் நிலத்தில் சைவம்,மாலியம், பௌத்தம் சமணம் என பல்வேறு நம்பிக்கைகள் இங்கே இருந்தன. மேலும் ஆங்கிலேயர் வருகைக்கு முன்பாகவே இருந்த ஆரிய புராதான வைதீக பார்ப்பனிய மதத்திற்கு எதிராக , வருணாசிரம கோட்பாடுகளுக்கு எதிராக தமிழர் மண் உளவியலாகவே எதிர்ப்பு நிலையை கொண்டிருந்தது. ஆனால் ஆங்கிலேயர் தனது நிர்வாக வசதிக்காக இந்து என்கின்ற பொது அடையாளத்துக்குள் தமிழர்களின் அனைத்து விதமான நம்பிக்கைகளையும் அடைத்து ஏற்கனவே இருந்த ஆரிய வைதீக மதத்திற்கு வலுவை சேர்த்தனர்.

இந்து மதத்தை பரப்புவதற்காக சாமி விவேகானந்தர் தமிழகத்திற்கு வந்திருந்தபோது எங்களை இந்துக்கள் என்று நீங்கள் எவ்வாறு அடையாளப் படுத்தலாம் என பேரறிஞர் மனோன்மணியம் சுந்தரம் பிள்ளை வினா எழுப்பினார்.எனவே தமிழர்களின் தொன்ம அடையாளங்களை அழிக்கும் விதமாக ஏற்படுத்தப்பட்ட இந்து என்கின்ற பொது அடையாள சொல்லை தமிழர்கள் நாங்கள் நிராகரிக்கிறோம் என்பதன் அடிப்படையிலேயே தமிழர்கள் நாங்கள் இந்துக்கள் அல்ல என பேரறிவிப்பு செய்கிறோம்.தமிழர்கள் எத்தனையோ மதங்களை சார்ந்து வாழ்கிறார்கள்.அயலில் இருந்து இறக்குமதியான இஸ்லாம் கிறிஸ்தவ மதங்களின் மீது நம்பிக்கை கொண்ட தமிழர்களை தாய் மதத்திற்கு திரும்பி வாருங்கள் என்று நாம் அழைக்கவில்லை. அது தேவையும் இல்லை. சொல்லப்போனால் வர்ணாசிரம அடுக்கை, ஆரிய இந்து மதத்தின் ஏற்றத்தாழ்வுகளை வெறுத்த தமிழர்கள்தான் இஸ்லாத்தையும், கிறிஸ்தவத்தையும் ஏற்றார்கள். வர்ணாசிரம கோட்பாட்டை வலியுறுத்துகிற இந்து மத எதிர்ப்பு புள்ளியில் அவர்கள் எங்களோடுதான் நிற்கிறார்கள்.

இந்தப் புரிதலோடு தான் இந்து என்கின்ற அடையாளத்தில் இருந்து தமிழர்கள் வெளிவர வேண்டும்‌ என்கிற அழைப்பினை தான்‌ நாம் தமிழர் கட்சியின் தலைமை ஒருங்கிணைப்பாளர் அண்ணன் சீமான் அவர்கள் சென்ற இடங்களில் எல்லாம் அழைப்பு விடுக்கிறார்.நாம் தமிழர் கட்சியில் எத்தனையோ இஸ்லாமியர்கள், கிருத்தவர்கள் கட்சியின் உயர் நிர்வாக பொறுப்பில் இருக்கின்றார்கள்.

அண்ணன் சீமானின் கருத்தை மிகச் சரியாக புரிந்து கொண்டு அண்ணனோடு பயணிக்கிறார்கள். இஸ்லாமிய மக்களை பாதிக்கின்ற குடியுரிமை சட்டத்திற்கு எதிராக ஒவ்வொரு பள்ளிவாசலிலும் போராடிய இஸ்லாமிய தமிழர்களோடு களத்தில் நின்ற ஒரே கட்சி நாம் தமிழர் கட்சி மட்டும்தான். அதன் காரணமாக தமிழகத்தில் வழக்கு பெற்ற ஒரே ஒரு அரசியல் தலைவர் அண்ணன் சீமான் மட்டும்தான்.

இதைப் புரிந்து கொண்டு , வெகு காலத்திற்குப் பிறகு இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவ இளைஞர்கள் திராவிட கட்சிகளை விட்டு தமிழ் தேசியத்தின் மீது நம்பிக்கை கொண்டு நாம் தமிழர் கட்சியை நோக்கி நகருகின்ற காட்சிகளை பொறுக்க முடியாமல் தான் இதுபோன்ற வெட்டி ஒட்டி அவதூறுகளை பரப்ப வேலைகளை திராவிட ஆதரவாளர்கள் திட்டமிட்டு செய்கிறார்கள்.

எங்களுக்கு முன்னால் இருந்த முன்னோர்கள் வள்ளலார் வழி வைகுண்டர் வழி என்றெல்லாம் கட்டமைத்து விட்டு இந்து மதத்தில் சங்கமித்து விட்டார்கள் என தீவிர திராவிட ஆதரவாளர் ஒருவர் எச்சரித்துள்ளார்.எங்களை அவர் எச்சரிக்க தேவையில்லை. தன் கட்சியில் 90 சதவீதம் இந்துக்கள் தான் இருக்கிறார்கள் என இந்து மதத்தை நம்புகிற திமுக தலைவரை அவர் எச்சரித்தால் நாட்டுக்கும், நாட்டு மக்களுக்கும் நல்லது.ஏனெனில் திராவிடம் தான் ஆரியத்தை தமிழக நிலத்தில் விதைத்த, காப்பாற்றுகிற, கூட்டணி அரசியல் செய்கிற வேலையை திறம்பட செய்து வருகிறது.இதை தெளிவாக புரிந்து கொண்டு, அண்ணன் சீமான் அவர்களது கருத்தை வெட்டி ஒட்டி அவதூறு பரப்புவர்களின் அரசியல் பிழைப்பு தனத்தை அம்பலப்படுத்த வேண்டும் என கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

காலை,மாலை,இரவு என மூன்று வேளையும் சீமான் போபியா பிடித்து அலையும் அறிவாலயத்து அடிமைகளை பார்க்கும்போது ஒருபுறம் வேதனையாகவும், மற்றொருபுறம் இப்படி இவர்களை நிம்மதியில்லாமல் எட்டு திசையிலும் கட்டி அடிக்கிறாரே அண்ணன் என்பதான மகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கிறது.

அவர் சாதாரணமாக பேசுவதில் கூட‌ எங்கே உள்ளே புகுந்து பொரணி பேசலாம் என்கின்ற கேடுகெட்ட மனநிலை உச்சத்தில் நின்று ஆடுகின்ற காலம் இது.குமரி மாவட்ட கனிமவளம் கொள்ளை போவது அவர்களுக்கு பிரச்சனை இல்லை. சாட்டை துரைமுருகன் திட்டி விட்டார் என்பதுதான் அவர்களுக்கு பிரச்சனை. நீட் தேர்வை இதுவரை நீக்க முடியவில்லை என்பதெல்லாம் அவர்களுக்கு பிரச்சனை இல்லை.

சீமான் இன்று என்ன பேசினார் என்பது தான் அவர்களுக்கு பிரச்சனை.இப்படி மண்டை முழுக்க அவர்களுக்கு பைத்திய சுமை ஏறி 24/7 ஒரே சிந்தனையில்‌ சீமான், நாம் தமிழர் என அவர்கள் கிறுக்கு பிடித்து சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.நெருங்கி நின்று என்ன பேசுகிறார்கள் என கவனித்து விடாதீர்கள். கடித்து வைத்து விடுவார்கள் கவனம்.

இன்று பனைத் திருவிழா தொடங்கிவைத்து அண்ணன் பத்திரிகையாளர்களை சந்தித்தபோது பேசிய சில கருத்துக்களை திசைதிருப்பி வழக்கம்போல் சில வில்லங்க பதிவுகளை சமூக வலைதளங்களில் பரப்ப தொடங்கியுள்ளனர்.தமிழர்கள் இந்துக்களே இல்லை, தமிழர்களை இந்துக்கள் என்பதை நாங்கள் ஏற்கவில்லை என்பதுதான் அண்ணன் சீமான் சொன்னது,

உடனே செய்தியாளர் இடைமறித்து கிறித்துவ, இஸ்லாமிய சமயங்களை நோக்கி ஏன் கேள்வி எழுப்புமாட்டேன் என்கிறீர்கள் என்றதற்கு , அவை வெளியிலிருந்து வந்த சமயங்கள்தானே, ஒன்று ஐரோப்பிய சமயம், மற்றொன்று அரேபிய சமயம்தானே என்று கூறிவிட்டு,மீண்டும் விட்ட பதிலை தொடர்கிறார்.. அதாவது மர செக்கு எண்ணெய்க்கு திரும்புவதுபோல் தமிழர்கள் தங்கள் சமயங்களின் மீது பூசப்பட்ட இந்து என்ற அடையாளத்தை விடுத்து சைவம் , மாலியம் என்று மீண்டு வாருங்கள் என்று சொல்லி அந்த பேட்டியை நிறைவு செய்கிறார்.ஆனால் முன்பாதியை வசதியாக மறைத்துவிட்டு திராவிடத் திருடர்கள் வழக்கம்போல் தங்கள் வெட்டி ஒட்டும் வழக்கமான வேலையின்படி, செய்தியாளர் இடைமறித்து கேட்ட கேள்விக்கான பதிலையும், நாங்கள் இந்துகள் அல்ல என்பதற்கு கொடுத்து வந்த பதிலின் தொடர்ச்சியின் மீதத்தையும் சேர்த்துசீமான் இந்து மதத்திலிருந்து மீண்டு சைவம், மாலியத்திற்கு மீண்டு வாருங்கள் என்று சொன்னதை இஸ்லாம், கிறித்துவத்திலிருந்து மீளச்சொன்னதுபோல் கேடுகெட்ட அவதூற்றுப் பொய்ப் பரப்புரையில் ஈடுபடுகின்றனர்.

நாம் தமிழர் கட்சியின் வளர்ச்சியை தடுக்கிறார்களாம். வாங்கிய 200 ரூபாய்க்கு என்ன வேலை பார்த்தீர்கள் என ஓனர் கேட்கின்ற கேள்விக்கு திராவிட பஜனை கோஷ்டியினர் பதிலளிக்க எப்படியெல்லாம் குட்டிக்கரணம் அடிக்க வேண்டி இருக்கிறது..??இந்தப் கேடு கெட்ட பொழப்பிற்கு..!

வழக்கறிஞர் மணி செந்தில்.நாம் தமிழர் கட்சி.

59தமிழ வேள், பொன்வாசிநாதன் விஜயரெங்கன் and 57 others2 comments27 sharesLikeCommentShare

2 comments

சட்டென அந்தக் கேள்வியை என் மகன் கேட்டு விட்டான். “உனக்கு ஏன் இளையராஜாவை அவ்வளவு பிடிக்கிறது..?”உண்மையில் அந்தக் கேள்வியை நேர்மையாக எதிர்கொள்ள எனக்கு பயமாக இருந்தது. அதை அப்படியே வார்த்தைகளால் நான் விவரித்தாலும் அவனால் புரிந்துகொள்ள முடியாது.இளையராஜாவை கேட்பது என்பது எனது அந்தரங்க உணர்வு போல, நான் மட்டும் ஆத்மார்த்தமாக உணர்ந்து ரசித்து உள் வாங்குகிற சுய நிகழ்வு. அதை எப்படி இவனுக்கு விவரித்து உணர்த்துவது..?எல்லாவற்றையும் மகனிடம் கொட்டிவிட கொஞ்சம் கூச்சமாகவும் இருந்தது. மழை போல எப்போதும் இளையராஜா இசை அபூர்வமானது தான். சலிப்பற்றதுதான்.அவரின் 80, 90 களின் ஒவ்வொரு பாடலும் எனக்கு ஒவ்வொரு காலத்தை, நான் வாழ்ந்த வாழ்க்கையை மீண்டும் ஒரு திரைப்படக் காட்சியை போல நேரடியாக பார்த்துவிடுகிற அபாயத்தை கொண்டிருந்தாலும், அந்த மாய விளையாட்டை எப்போதும் நான் மறக்காமல் விளையாடிக் கொண்டே இருந்தேன். சில பாடல்கள் கேட்கும்போது அம்மாவின் மடி வாசனை நினைவுக்கு வருகிறது. சில பாடல்கள் கேட்கும்போது கழுத்தோரம் வியர்வை வடிய வடிய, ஒரு உச்சி வெயிலில் மாடிப்படி இடுக்கில் நழுவிய காலத்துளி ஒன்றில் கழுத்தோரம் பெற்ற முதல் காதல் முத்தம் ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது. பசித்திருந்த இரவுகளில் பாடல்களை மட்டும் புசித்திருந்த பொழுதுகள் இன்னும் நினைவில் இருக்கின்றன.

வலி ஏமாற்றம் காதல் நோய் பிரிவு துயர் காமம் பசி பிணி தனிமை கொண்டாட்டம் என என் வாழ்வில் எதை எடுத்துக்கொண்டாலும் அவரின் இசை அதில் கலந்தே இருக்கிறது. இப்போதுகூடஎத்தனையோ நள்ளிரவுகளில் அவரின் சில பாடல்களை கேட்கும் போது ஆளரவமற்ற சாலையை வெறித்துப் பார்த்துக்கொண்டே நின்று விடுகிறேன். “வாழ்வான வாழ்வெனக்கு வந்ததென்று நானிருந்தேன்..” என பாடும் போது இந்த வாழ்வு ஒரு கொடும் சாபம் என கலங்கி விடுகிறேன். ” காலம் வரும் வேளையிலே காத்திருப்பேன் பொன்மயிலே, தேரு வரும் உண்மையிலே, சேதி சொல்வேன் கண்ணாலே..” என கேட்கும் போது இந்த வாழ்வு எப்படிப்பட்ட வரம் என சிலிர்த்து இருக்கிறேன்‌. சகல வாழ்வையும் கணக்கு,வழக்கோடு சரி பார்த்தால்..வரத்தையும், சாபத்தையும் அவர்தான் எப்போதும் தீர்மானிக்கிறார்.

ஒரு பாடல் கேட்கும் போதே அந்த காலத்திற்குள் உள்ளே நுழைந்து அக்காலத்து அனுபவத்தை இக்காலத்திலும் மீளப்பெறுவது என்பது அவரது இசையின் ஊடாக மட்டும்தான் என உணரும்போது அந்த இசை எக்காலத்திற்கும் நம்மை கடத்தி செல்லும் ஒரு பிரம்மாண்டமான கால இயந்திரம் என உணர்ந்து வியந்திருக்கிறேன்.

ஒரு பாட்டு நம்மை என்னவெல்லாம் செய்யும் என்பதை எல்லாம் தாண்டி இந்த உலகத்தில் இத்தனை கோடி நபர்களுக்கு மத்தியில் எனக்கான ஆறுதலையும் , எனக்கான வலியையும், எனக்கான அழுகையையும், எனக்கான ரகசியப் புன்னகையையும் வர வைக்கிற உள்ளீடு அப்பாடல்களில் எப்படி ஒளித்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பதையெல்லாம் யோசித்து யோசித்து கடவுள் நம்பிக்கை போல புரிந்தும் புரியாமலும் அறிந்தும் அறியாமலும் நகர்ந்து கொண்டே இருக்கிறேன்.

300க்கும் மேற்பட்ட கேசட்டுகளில் முழுக்க அவரது இசையாய் சேர்த்துவைத்து கொண்டாடிய காலகட்டங்களிலும் சரி, ஏறக்குறைய 4000 பாடல்களை ஹார்ட் டிஸ்கில் சேமித்து வைத்து நினைத்தபோதெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருக்கின்ற இக்கால கட்டத்திலும் சரி, எத்தனையோ முறை மீண்டும் மீண்டும் கேட்ட பாடல்களில் அதே சரண அடுக்குகளில், ராக வளைவுகளில் அதே கிறக்கம்.. அதே மயக்கம்.. அதே தொலைதல்.

இத்தனை ஆண்டு வாழ்க்கையில் அவரது இசை போல நெருங்கிய துணை எதுவும் இல்லை. போகுமிடமெல்லாம் கைபிடித்து அழைத்துச் செல்லுகிற சகா போல அவரது பாடல்கள் நாற்புறமும் நம்மை அழைத்து சென்று கொண்டே இருக்கின்றன. வாழ்வெனும் ஏற்றத்தாழ்வு ஊசலாட்டத்தில் சிக்கி பல உளவியல் சிக்கல்களால் சிதைந்த என்னைப் போன்ற பலரை நிதானமாக்கி வாழ வைத்திருப்பது அவரது இசை தான். அந்த தூய விதியில் அவர் சிறிது பிசகி இருந்தாலும் பலரின் தற்கொலைஇங்கே தவிர்க்கப்பட்டு இருக்காது.

அந்த வகையில்.. அவர் ஒரு மீட்பர்.

காதுகளால் சுவாசித்து வாழ்ந்த ஒரு தலைமுறையை உருவாக்கித் தந்தஇசைஞானி இளையராஜாவுக்கு இனிய பிறந்தநாள் நல்வாழ்த்துகள்

வைதீக இந்து மதம் அல்லது வர்ணாசிரம தர்மம் என்பது நான்கு வர்ணங்கள் ஏறக்குறைய நான்காயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட சாதிகள் என கொடூர அடுக்குகளால் நுட்பமாக கட்டப்பட்ட ஒரு அசாதாரணமான கோபுரம்.

பிராமணர் சத்திரியர் வைசியர் சூத்திரர் அவருக்கு கீழாக அதி சூத்திரர் என்று அழைக்கக்கூடிய தொட்டால் பார்த்தால் தீட்டு , நிழலைத் தீண்டுவது கூட பாவம் என்ற வகையில் அடக்கி ஒடுக்கப்பட்ட விளிம்புநிலை மக்கள் என இந்த வரிசை உச்சி முதல் கீழ் வரையிலான கொடுங்கோன்மையின் விசித்திர அடுக்கு.தீண்டத்தகாதவர்கள் என்று அழைக்கப்படக்கூடியவர்களுக்கு கீழாகவும் ஒரு அடுக்கு, அதற்கு கீழேயும் ஒரு அடுக்கு என்கின்ற அடுக்குமுறை தனக்குக் கீழாக ஒருவன் இருக்க வேண்டும் என்கின்ற மனித உளவியல் மேலாதிக்கத்தை சார்ந்து அல்லது பயன்படுத்தி வர்ணாசிரம தர்மம் உச்சபட்ச அறிவாற்றலோடு படைக்கப்பட்ட சுரண்டல் வாத மோசடி அமைப்பு.

இந்த அமைப்பை சிதைக்க பன்னெடுங்காலமாக பண்பாட்டுத் தளங்களில் பல புரட்சிகள் நடந்து வருகின்றன. பௌத்த சமண எழுச்சி முதல் வள்ளலார் வரையிலான எண்ணற்ற தாக்குதல்கள் வர்ணாசிரம தர்ம அநீதிக் கோட்டையின் மீது நிகழ்த்தப்பட்ட கொண்டே இருக்கின்றன. இன்றளவும் சாதாரண இயல்பு வாழ்க்கையில் சாதியின் இருப்பு வலிமையாக இருப்பதன் காரணம் எக்காலத்திற்கும் பொருந்தக் கூடிய சுரண்டல் வாத மேலாதிக்க குணாதிசயத்தை அது பெற்றிருப்பதே ஆகும்.

சாதியின் பெருமையை காப்பாற்ற நாமெல்லாம் ஒரே சாதி என்கின்ற நுட்பமான கூட்டுணர்வு மற்றும் அது தருகிற பாதுகாப்பு போன்றவை மிகப்பெரிய உதவியாக இருக்கின்றன. சாதியை பொறுத்தவரை நிலத்தை போல பெண்ணும் ஒரு பொருள்தான். பெண்ணை வைத்து தான் சாதி சார்ந்த உரையாடல்கள் நிகழ்த்தப்படுவதை நாம் இங்கே கவனிக்க வேண்டும்.”எங்கே சார் சாதி இருக்கு.. இப்பல்லாம் யார் சாதி பார்க்கிறா..?” என்பதான கேள்விகளை வெகு சாதாரணமாக நம்மால் எதிர்கொள்ள முடிகிறது. ஆனால் ஒரு அரசு அலுவலகத்திலோ, ஒரு நீதிமன்றத்திலோ, பள்ளி கல்லூரி வளாகத்திலோ புதிதாக வருகின்ற அலுவலர் அல்லது மாணவர் என்ன சாதி என்பதை தெரிந்துகொள்ள இன்றளவும் கடுமையாக முயற்சிகள் நடப்பதை நம்மால் பார்க்க முடிகிறது.எந்த சாதி அந்த இடத்தில் அதிகமாக இருக்கிறதோ, அதற்கு எதிராக பிற சாதிகள் ஒன்றிணைவது இயல்பாக நடக்கிறது. எதுவாக இருந்தாலும் சாதி தன்னை தக்கவைத்து தகவமைத்துக் கொண்டே இருக்கிறது. அதுதான் சாதி கட்டமைப்பின் மிகப்பெரிய நுட்பம்.சாதி சார்ந்த மனநிலையிலிருந்து மீறுவது என்பது சாதாரண செயல் அல்ல. என் தம்பி ஒருவன் சாதிமறுப்பு மனநிலை கொண்டவன்.

தன்னை குறிப்பிட்ட சாதியாக அடையாளப்படுத்தப் படுவதை மிகக் கேவலமாக உணர்பவன். என்னை சாதியாக அடையாளப் படுத்துவது‌ என் பிறப்பை இழிவுப்படுத்துவதற்கு சமம் என்று எப்போதும் கோபத்தோடு சொல்கிறான். தற்போது அவன் காதலிக்கிறான். சாதி மறுப்பு திருமணம் செய்ய ஒரு போதும் அவனது உறவினர்களிடத்தில் அனுமதி கிடைக்கப்போவதில்லை. ஆனாலும் மீறத் தயாராக இருக்கிறான்.அவன் தான் ஒருமுறை மிக அமைதியாக சொன்னான். “என் சாதியைப் பற்றி யாராவது பேசினால் எனக்கு அருவருப்பாக இருக்கிறது. நீ நம்மாள் தானே என்று எந்த உறவினனாவது கேட்கையில் அடித்து மண்டையை உடைக்க வேண்டும் என தோன்றுகிறது” என்றெல்லாம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான். சாதிய பெருமிதத்தின் மீது தீரா வெறுப்பு அவனுக்குள் ஏற்பட்டுவிட்டது. சொல்லப் போனால் சுய சாதிப் பெருமிதம் முற்றிலுமாக இழந்துவிட்ட மனநிலை அது. அந்த மனநிலை கொண்ட ஒரு கூட்டம் தான் இப்போது தேவைப்படுகிறது.

இன்றளவும் 85% துப்புரவு பணியாளர்கள் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களாகவே ஏன் அமர்த்தப்படுகிறார்கள்‌ என்ற கேள்வியிலிருந்து நம் சிந்தனையை துவங்கலாம்.இந்திய ரயில்வே என்ற உலகிலேயே மாபெரும் அமைப்பில் இன்றளவும் தண்டவாளங்களில் சிதறிக்கிடக்கும் டன் கணக்கிலான மனித மலங்களை தூய்மைப்படுத்துபவர்கள் யாராக இருக்கிறார்கள் என்று சிந்தித்துப் பாருங்கள். சமூகத்தின் நம்மைப் போன்ற சக மனிதர்களான ஒரு பிரிவினர் மீது மட்டும் சுமத்தப்படும் இந்த இழிநிலை எந்த தர்மத்தின் வாயிலாக கட்டப்பட்டிருக்கிறது என்பதை யோசித்துப் பாருங்கள்.அது தர்மம் அல்ல சதி என்று உணர தொடங்கலாம்.

இந்த வர்ணாசிரம தர்மத்திற்கு எதிர் கலகமாக பௌத்த மரபை 18 ,19ஆம் நூற்றாண்டுகளிலேயே முன்னிறுத்திய நமது பாட்டன் அயோத்திதாசப் பண்டிதர் இந்தியப் பெரு நிலத்திலேயே முதன்முதலாக தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்காக மாநாடு நடத்தியவர். நிலைநிறுத்தப்பட்ட கோரிக்கைகளை பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தின் முன்பாக தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் சார்பாக முன்வைத்தவர். மாபெரும் பௌத்தர். தன்னை தமிழனாகஉணர்ந்து “தமிழை அறிய முடியாமல் பௌத்தத்தை உணர முடியாது என்று அறிவித்தவர்”.1.12.1891 இல் நீலகிரியில் நடைபெற்ற மாநாட்டில் அயோத்திதாசர் இயற்றிய முதல் தீர்மானம் சொல்கிறது “பறையர் என்றழைத்து இழிவு செய்கிற இழிநிலையைப் போக்க சட்டம் வேண்டும்”. இன்னொரு தீர்மானம் “பொது இடங்களில் சாதாரணமாக சாதி வேறுபாடின்றி நுழைவதற்கான” தீர்மானம்.இந்தத் தீர்மானங்களை எல்லாம் இப்போது வாசித்துப் பார்க்கும்போது சாதி என்பது ஆழமான கொடும் நோயாக பல கோடி மக்களை வதைத்து வந்திருக்கிற துயரமாக வரலாற்றின் பாதையில் நீண்டு வந்திருக்கிற அநீதியாக உணர முடிகிறது.

சமீபத்தில் கூட கடலூரில் இருந்து ஒரு தம்பி எடுத்தார். உங்களை சௌராஷ்ட்ரா என்று சொல்கிறார்கள். நீங்கள் யார் என்று எனக்குத் தெரியும். உங்கள் பெரியப்பா எனது பக்கத்து வீட்டுக்காரர். நீங்கள் ஏன் உண்மையை சொல்ல மறுக்கிறீர்கள், உண்மையைச் சொல்லிவிட வேண்டியதுதானே என்று உண்மையாகவே அவர் என் மீதான அன்பில் கேட்டார். ஏனென்றால் நான் என் சுய சாதியை வெறுக்கிறேன். அதை என் மீது படிந்திருக்கிற அழுக்காக உணர்கிறேன் என்பதை அவரிடம் சொல்லி புரிய வைக்க முயன்றேன். அந்த அழுக்கை எப்படி எனது அடையாளமாக நான் சொல்வது என்ற தயக்கம் எனக்கு இருக்கிறது என்று சொன்னேன்.

அந்த உடன்பிறந்தான் புரிந்து கொண்டார் என்றே நினைக்கிறேன்.உண்மையில் தூயத் தமிழனான என்னை இன்னொரு இனத்தானாக காட்டுவது இழிவானது என்றாலும் , அதைவிட இழிவானது ஒரு சாதிக்காரனாக நான் அடையாளப்படுத்தப்படுவது.அயோத்திதாசர், இரட்டைமலை சீனிவாசன், அண்ணல் அம்பேத்கர் போன்றோரின் பலநூறு பக்கங்களை படித்துப் பார்க்கும்போது சாதி என்ற அநீதி இந்த சமூகத்தை பிளந்து போட்டிருக்கிற கொடுங்கோன்மை புரிகிறது.இந்த நுட்பத்தை தான் திராவிட இயக்கங்கள் மிகச்சரியாக புரிந்துகொண்டு தன்னை தமிழனாக முன்னிலைப்படுத்தி, சாதிமறுப்பு பேசி, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்காக உழைத்த நம் தாத்தா அயோத்திதாச பண்டிதரை முற்றிலுமாக வரலாற்றில் புறக்கணித்து இருந்தன.ஆனால் சமீப காலமாக பேரன்கள் நாம் நமது முன்னோர்களான அயோத்திதாசர் பண்டிதர் , இரட்டைமலை சீனிவாசன் போன்றவர்களை பற்றி அறிய தொடங்கியிருக்கிறோம்.

நிறைய தமிழ்த் தேசிய இளைஞர்கள் அயோத்திதாசர் பற்றி நாம் தமிழர் கட்சி தமிழ் மீட்சி பாசறை மற்றும் தகவல் தொழில்நுட்ப பாசறை இணைந்து ட்விட்டர் ஸ்பெசில் நடத்திய நேற்றைய முன்தின கலந்துரையாடலில் கலந்துகொண்டார்கள்.

அயோத்திதாசரை பற்றி ஒரு எளிய அறிமுக உரையை 45 நிமிடங்கள் பேச எனக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. நமது தாத்தா அயோத்திதாசரின் மொழி உணர்வு மிக்க தமிழ் மைய வாதம் இன்றளவும் திராவிட அறிஞர்களுக்கு ஒவ்வாமையாகவும், தமிழ்த்தேசியர்களுக்கு ஊக்கமாகவும் இருக்கிறது. அவர் திராவிடர் என்ற சொல்லை கூட தமிழர் என்ற பதத்தில் மட்டுமே பயன்படுத்தி இருக்கிறார்.

அதையும் இறுதிக்காலத்தில் விட்டுவிட்டு 1907ல் “ஒரு பைசாத் தமிழன்” என்று தொடங்கி அந்த இதழை 1908ல் அதாவது மறு ஆண்டே “தமிழன்” என்று பெயர் மாற்றுகிறார். 1935 வரை அந்த இதழ் அவரது மறைவிற்கு பிறகும் வெளிவந்திருக்கிறது. அவரது படைப்புகள் தமிழ்த் தேசிய இனத்தின் அறிவுச்சேகரங்கள்.எனக்குத்தெரிந்து “தமிழன்” என்ற சொல்லை முதன்முதலாக அரசியல் சொல்லாக (political term) பயன்படுத்தியது நம் தாத்தா அயோத்திதாச பண்டிதர் தான்.ஒருபக்கம் டுவிட்டரில் “திராவிடத் தந்தை அயோத்திதாச பண்டிதர்” என சிலர் வலிந்து நம் தாத்தாவை திராவிடக் கூட்டத்திடம் அவர்கள் விரும்பாமலேயே திணித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ஏனெனில் தமிழ்- தமிழன் என்ற பரப்பில் தீவிரமாக இயங்கிய நம் தாத்தா அயோத்திதாசரை எந்த திராவிடத் தலைவரும் நினைவு கூரக் கூட விரும்புவதில்லை.

ஆனால்‌ மறுபுறமோ அயோத்திதாசரது பேரன்கள் “தமிழ்த் தேசியத்தின் முன்னோடி” என அவரைக் கொண்டாடிக் கொண்டிருந்தார்கள்.சாதி மறுப்பும், தமிழ்த் தேசிய உணர்வும் ஒருங்கே மலர்வதற்கான காலம் உருவாகிவிட்டது என்ற நம்பிக்கையை புதிய தமிழ்த் தேசியர்கள் நிகழ்த்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.சாதி மறுப்போம். தமிழர்களாய் தலை நிமிர்வோம்.

1991 ஆம் வருடம் என நினைக்கிறேன். புகழ்பெற்ற நடிகர் விஜய் அவர்களின் தாயார் ஷோபா சந்திரசேகர் அவர்களது இயக்கத்தில் நண்பர்கள் என்ற ஒரு திரைப்படம் வந்தது.

அக்கால கட்டத்தில் கவுண்டமணி-செந்தில் கூட்டணி நகைச்சுவை தளத்தில் உச்சத்தில் இருந்தது. பார்ப்பதற்கு அப்பாவித்தனமான, இயல்பு வாழ்க்கையில் நாம் அடிக்கடி எதிர்கொள்கிற அவசரக் குடுக்கை போன்ற கண்ணாடி போட்ட அந்த இளைஞன் “நண்பர்கள்” படத்தில் ஒரு சிறிய கதாபாத்திரத்தில் நடித்திருந்தான். அதற்கு முன் அந்த முகத்தை கே பாலச்சந்தர் இயக்கத்தில் வெளிவந்த “புது புது அர்த்தங்கள்’ திரைப்படத்தில் கண்டிருக்கிறேன்.

இரண்டு படத்திலும் சிறிய கதாபாத்திரங்கள் தான். தான் தோன்றும் இடங்களில் எல்லாம் பார்வையாளர்களிடம் வெடி சிரிப்பை வரவழைத்த அந்த இளைஞன் அடுத்த சில வருடங்களில்

உச்ச நட்சத்திரங்களில் ஒருவராக மாறிப் போனான்.அந்த இளைஞன் தான் நடிகர் விவேக். திரைப்பட நகைச்சுவை நடிகர்களில் நடிகர் விவேக் தனித்துவமானவர். Body shaming என்று சொல்லக்கூடிய உருவக்கேலி என்பதை தன் நகைச்சுவைகளில் முதன்மை படுத்தாமல் தனது அப்பாவித் தனத்தை, வார்த்தை தடுமாற்றத்தை, நகைச்சுவை தளமாக மாற்றிக் கொண்டதில் நடிகர் விவேக் ஒரு முன்னோடி.கோபமாக கத்திக் கொண்டிருக்கிற கதாநாயகி ஒருகட்டத்தில் ஆத்திர உச்சியில் “Shut up” என்கிறாள். எதிரே நின்று கொண்டு இருக்கின்ற நடிகர் விவேக் எளிமையாக “Same to you” என சொல்வது ஒரு சிறிய காட்சி என்றாலும் அது தமிழ்த் திரைப்பட நகைச்சுவை காட்சி வரலாற்றில் ஏற்படத் தொடங்கிய மாற்றம்.

அவரைப் பற்றி அறிந்தவர்கள் நிறையப் படிப்பவர் என்று சொல்கிறார்கள். அவரால் எந்த கதாபாத்திரத்திலும் மிக எளிமையாக பொருந்த முடிந்ததன் காரணம், அவர் இயல்பிலேயே அவர் அடைந்திருந்த கலை மேதமை தான். இது எழுதிக் கொண்டிருக்கும் போதே பல காட்சிகள் நமக்கு நினைவுக்கு வருகின்றன.மின்னலே திரைப்படத்தில் விபத்துக்குள்ளான வண்டிக்கு முன்னால் விழுந்து கிடக்கும் விவேக் வண்டி முன்புறத்தில் தொங்கிக் கொண்டிருக்கிற எலுமிச்சை பழத்தை எடுத்து பிழிந்து சாறு குடித்துவிடுவார். கேட்டால்” கேறா இருந்துச்சி அதான்” என அப்பாவித்தனமாக பதிலளிக்கின்ற நடிகர் விவேக்கின் Classic தனமான காமெடி இல்லாத தமிழ்த்திரையை நினைத்து பார்க்கவே சற்று அச்சமாகவும், வேதனையாகவும் இருக்கிறது.

சென்ற வருடத்தில் கூட அவரால் “வெள்ளைப் பூக்கள்’ என்கின்ற ‌ திரில்லர் வகை திரைப்படத்தில் அசாத்தியமான நடிப்பை வழங்க முடிந்ததை நினைத்தால் நாம் எப்படிப்பட்ட மகத்தான கலைஞனை இழந்திருக்கிறோம் என்பதை உணர முடிகிறது.அவருடைய மரணத்திற்கு ஏதேதோ காரணம் சொல்கிறார்கள். ஆனால் அவரால் பலர் வாய்விட்டு சிரித்து தனது மன இறுக்கத்தைத் தளர்த்தி தன் மரணத்தை தள்ளிப் போட்டு இருக்கிறார்கள்.

அந்தப் பல கோடி புண்ணியம் அவரை காப்பாற்றியிருக்கலாம்.

போய் வாருங்கள் விவேக். நீங்கள் நட்டு வைத்திருக்கிற பல லட்சக்கணக்கான மரங்கள் உங்கள் பெயர் சொல்லி பலருக்கு மூச்சுக்காற்றை தாரைவார்த்து கொண்டிருக்கும்.

248தமிழ வேள், Raju Janu and 246 others15 comments39 sharesLikeCommentShare

15

அன்பு உறவுகள் அனைவருக்கும் வணக்கம்..

வருகிற மார்ச் 7-ஆம் தேதி ஞாயிற்றுக்கிழமை சென்னை ராயப்பேட்டை ஒய்எம்சிஏ மைதானத்தில் நாம் தமிழர் கட்சியின் 234 வேட்பாளர்களையும் அறிமுகம் செய்து நாம் தமிழர் கட்சியின் தலைமை ஒருங்கிணைப்பாளர் நம் உயிர் அண்ணன் சீமான் அவர்கள் கட்சியின் ஆட்சி செயல்பாடு வரவையும் வெளியிட்டு வரலாற்று பேருரை ஆற்ற இருக்கிறார்கள்.மகத்தான இந்த நிகழ்வில் கலந்துகொள்ள தமிழ்நாடெங்கும் நாம் தமிழர் உறவுகளாகிய நீங்கள் தயாராகி வருகிறீர்கள். உங்கள் அனைவருக்கும் புரட்சி வாழ்த்துக்கள்.

இந்தப் பயணம் குறித்தான சில எண்ணங்களை திறந்த மனதோடு உங்களுடன் நான் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.

1. தொலைவிலிருந்து வரும் உறவுகள் குறித்த நேரத்தில் பயணத் திட்டத்தை வகுத்துக் கொள்ளுங்கள்.

2. ஆறு மணி நேரம் மட்டும் பயணநேர‌ தொலைவில் இருக்கின்ற ஊரிலிருந்து புறப்படுகின்ற உறவுகள் மட்டும் அதிகாலையில் புறப்படுங்கள். மற்றவரெல்லாம் முதல் நாள் இரவே புறப்பட்டு விடுவது நல்லது

.3. 234 வேட்பாளர்களும் மதியம் மூன்று மணிக்கு முன்னதாகவே ஒய்எம்சிஏ மைதானத்திற்கு வந்து விடுவது நல்லது. கடைசி நேர போக்குவரத்து நெரிசலில் வேட்பாளர் சிக்கிக் கொள்வதை இதன்மூலம் தவிர்த்துவிடலாம். வேட்பாளர்கள் மற்றவர்களோடு இணைந்து வருகின்ற பயணத்திட்டத்தை தவிர்த்துவிட்டு முன்னதாகவே தனி வாகனத்தில் சில பேரோடு புறப்பட்டு வருவது இன்னும் சிறந்தது. மற்றவர்கள் நிகழ்ச்சி தொடங்கும் போது வந்தால் கூட பிரச்சனை இல்லை. ஆனால் வேட்பாளர்கள் முன்னதாக அரங்கில் இருப்பதே சிறந்தது. வேட்பாளர்கள் இன்று தலைமை கேட்டிருக்கிற வேட்பாளர் விபரக் குறிப்புகளை மின்னஞ்சலில் உடனே அனுப்பி வைத்து விடுங்கள்.

4. அதிகாலை புறப்படும் உறவுகள் காலை, மதிய உணவை தயார் செய்து எடுத்து வைத்துக் கொள்வது சிறந்தது. செலவும்/நேரமும் இதனால் மிச்சப்படும். இன்னும் வாய்ப்பு இருக்கிற உறவுகள் சென்னையில் இருக்கின்ற தங்களுக்கு வேண்டியவர்களிடம் எளிய இரவு உணவிற்கான ஏற்பாட்டினை அளித்து விட்டால் ‌ குறைவான செலவில் இரவு உணவை தயாரித்து விடலாம். வரும் வழியில் இருக்கின்ற உணவகங்களில் உணவின் விலை அதிகமாக இருக்கின்ற காரணத்தினால் இதைப்பற்றி உறவுகள் சிந்திக்கலாம்.

5. செங்கல்பட்டு தொடங்கி ராயப்பேட்டை வரையிலான சாலை போக்குவரத்து நெரிசல் மிகுந்த சாலையாக இருக்கிறது. அதிகாலையில் புறப்படுகின்ற உறவுகள் செங்கல்பட்டை பகல் 12 30 மணிக்குள் கடப்பது போல பயணத் திட்டத்தை வகுத்துக் கொண்டால் இறுதிநேர பரபரப்பைத் தவிர்த்துவிடலாம் .

6. தனியார் வாகனங்களை வாடகைக்கு எடுக்கும் உறவுகள் தங்களில் பொறுப்பான ஒருவரைத் தேர்ந்தெடுத்து ஓட்டுனருக்கு அருகே அமர வையுங்கள். இரவு பயணம் மேற்கொள்ளும்போது ஓட்டுநர் களைப்பாக இருந்தால் வண்டியை ஓரமாக நிறுத்தி வைத்துவிட்டு ஓட்டுனருக்கு போதிய ஓய்வு அளித்து பிறகு பயணத்தை தொடருங்கள்.

7. அனைவரும் முகக் கவசம் அணிவதை தவிர்த்து விடாதீர்கள். கையில் சிறிய அளவிலான சானிடைசர் பாட்டில் ஒன்று வைத்துக்கொள்வது சிறந்தது. வீட்டிலேயே காய்ச்சிய குடிநீரை போதியளவு எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினால் வழியில் தேவையற்ற குடிநீர் செலவு மிச்சமாகும். மேலும் வழியில் பாதுகாப்பான குடிநீருக்கு உத்தரவாதமில்லை

8.குழந்தைகளை அழைத்து வரும் உறவுகள் அவர்களுக்கான அவசர மருந்துகள் அனைத்தையும் எடுத்து வைத்துக்கொள்ளுங்கள். அதேபோல மாலை நேரங்களில் பனிப்பொழிவு இருக்கிறது. அதற்கான ஆடைகளையும் எடுத்து வாருங்கள்.

9. எல்லாவிடத்திலும் சாலை விதிகளைக் கடைபிடியுங்கள். பெரும்பாலும் வேகமாக செல்வதை தவிருங்கள். மகிழுந்துகளில் வருகின்ற உறவுகள் இடைவார் அணியுங்கள். மகிழுந்தில் வருகின்ற உறவுகள் ஏழாம் தேதி இரவு சென்னையில் தங்க முடிந்தால் தங்கி விடுங்கள். இரவு நேர பயணத்தை முடிந்த அளவு தவிர்த்து விடுங்கள்.

10. வண்டியில் வரும் அனைவரது அலைபேசி எண்களையும் வண்டிக்கு பொறுப்பேற்கிறவரிடம் ஒப்படையுங்கள். சாலைகளை கடக்கும்போது கவனமாக இரு புறமும் பார்த்துவிட்டு கடங்கள். 11. நேர மேலாண்மையை சரிவர பின்பற்றினால் பாதுகாப்பான பயணம் உறுதி.‌ கூட்டம் முடிந்தவுடன் அவசர அவசரமாக கிளம்பாமல் பொறுமையாக புறப்படுங்கள். அது போக்குவரத்து நெரிசலை கட்டுப்படுத்தும்

.கடந்த 11 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக தமிழர்களுக்கான ஒரு அரசியலை உருவாக்க கடுமையான இடையூறுகளுக்கு/ தடைகளுக்கு மத்தியில் அண்ணன் சீமான் தலைமையில் நாம் போராடி வருகிறோம்.‌ வருகின்ற சட்டமன்ற தேர்தலில் நாம் மாபெரும் வெற்றியடைய முன்னெழுத்தாக வேட்பாளர்கள் அறிமுக கூட்டம் அமைய இருக்கிறது.தவிர்க்காமல் அனைவரும் வந்து விடுங்கள். எந்தக் காரணத்தையும் சொல்லாமல் ஓடி வந்து விடுங்கள்.

பொறுப்பாளர்கள் அனைவருக்கும் பயணத் தகவலை தெரிவித்து விடுங்கள். வண்டி புறப்படும் நேரத்தையும், இடத்தையும் தெளிவாக அறிவியுங்கள். அலைபேசியில் உங்கள் குரல் மூலம் தெரிவியுங்கள். வெறும் செய்தி அனுப்பினால் போதாது. மிக மிக முக்கியமான அழைப்பு என்பதை உணர்ந்து அனைவரும் ஒன்றாக திரள்வோம்.நம் ஒவ்வொருவருக்காகவும் அண்ணன் சீமான் ‌ காத்திருக்கிறார் என்பதை உணர்ந்து ‌ பாதுகாப்பான பயணத்தோடு நாம் கூட்டத்தில் பங்கேற்று வீடு திரும்புவோம்.

அன்றைய ஒருநாள் நாம் 11 ஆண்டுகளாக உழைத்து வரும் இலட்சித்திற்கான நாள் என உணர்ந்து சென்னையிலே திரள்வோம்.வாருங்கள்.. சென்னையிலே சந்திப்போம்.

வழக்கறிஞர் மணி செந்தில்

நாம் தமிழர் கட்சி

❤️

அந்த விடுதிக்குள் நான் நுழைந்த போது ஒரு சிலர் மட்டுமே இருந்தார்கள். நல்ல வேளை விடுதியின் வலது மூலையில் அந்தக் கண்ணாடி ஜன்னலோர இருக்கைகள் காலியாகத்தான் இருந்தன. அதே சிகப்புநிற நாற்காலிகள். அவள் எப்போதும் சுவரைப் பார்த்து இருக்கும் இருக்கையில்தான் அமர்வாள். சில சந்தர்ப்பங்களில் அந்த இருக்கையில் வேறு யாரோ அமர்ந்து இருந்தால்.. அந்த இருக்கை காலியாகும் வரை நின்றுகொண்டே காத்திருப்பாள்.

இது என்ன பழக்கம் என நான் கேட்டபோது .. நான் வராத நேரங்களில் அந்த இருக்கை எனக்காக காத்திருக்கிறது. அதற்காக நான் இப்போது காத்திருக்கிறேன் என விசித்திரமாக பதிலளித்தாள்.

இப்போதும் அந்த இருக்கை அவளில்லாமல் அவளுக்காக காத்துக்கொண்டிருக்கிறது என நினைத்துக்கொண்டேன்.

வழக்கமாக அமர்ந்தவுடன் எப்போதும் எனக்கு லெமன் சோடாவும், அவளுக்கு ஸ்ட்ராபெரி மில்க் ஷேக்கும் அவளே ஆர்டர் செய்வாள்.

அவள் இல்லாமல் தனியே வந்திருக்கின்ற நான் என்ன கேட்பது என யோசித்துக் கொண்டே நான் எப்போதும் அமரும் அதே நாற்காலியில் மெதுவாக அமர்ந்தேன். விடுதி முழுக்க ஏதோ ஒரு மெல்லிசை கேட்டுக்கொண்டே இருந்தது.‌ இரண்டு வரிசைக்கு அப்பால் அமர்ந்திருந்த ‌ யாரோ ஒரு பெண்ணும் இளைஞனும் ஏதோ தங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

…. நான் சிரித்துக் கொண்டேன். சொற்களை இறைப்பதுதான் உரையாடல் என பலரும் நினைக்கிறார்கள். பேசிய பொழுதுகளை விட பேசாமல் இருந்த பொழுதுகளில் பேசியது தான் பல சமயங்களில் எங்களுக்குள் நிகழ்ந்திருக்கிறது.

என் முன்னால் வந்து நின்ற “சற்று வயதானவர் சார் நல்லா இருக்கீங்களா..” எனக் கேட்டார்..
ஓ.. ஒரு காலத்தில் நாங்கள் சேர்ந்து பார்த்த அதே ஆள்.

அதே கேள்வி. எங்கே அடுத்த கேள்வி அவர்கள் வரவில்லையா என கேட்டு விடுவாரோ என நான் அஞ்சிக் கொண்டே இருந்தேன்.

நல்லவேளை.. அவர் கேட்கவில்லை.

அமைதியாக என் எதிரே இருந்த அந்த செந்நிற இருக்கையை பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்தேன். நம் எதிரே இருக்கும் எதுவும் காலியாக இருந்தால் தனிமையை உணர தொடங்கி விடுகிறோம். ஆளில்லாத சாலையில் நடப்பது போல.

ஆனாலும் இது தனிமை அல்ல. அவள் ஒரு முறை சொன்னது போல.. “நீ ஒரு போதும் தனிமையில் இருக்க வாய்க்கப் பெற்றவன் அல்ல. உன்னை தனித்திருக்கும் கோப்பையாக ஒருபோதும் நினைக்காதே. நான் எப்போதும் உன்னுள் நிரம்பி தளும்பிக் கொண்டே இருக்கிறேன்” என்றாள் அவள்.

ஒரு முறை சற்றே நான் கோபப்பட்டு.. “உன்னை எப்போதும் நினைப்பது மட்டும்தான் எனக்கு வேலையா..?” எனக் கேட்ட போது.. அவள் அலட்சியமாக சிரித்தாள்.

‘நீ என்னை நினைக்காத நேரங்களும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. அந்த சமயங்களில் நான் உன் அருகில் இருக்கிறேன்..” என அலட்சியமாக சொன்னாள்.
ஏன் இவளுக்கு என்னை என்னைவிட நன்கு தெரிந்திருக்கிறது என்கின்ற கோபம் எனக்குள் எழுந்தது.

“அப்படி எல்லாம் இல்லை” என நானும் அலட்சியமாக சொல்லிவிட்டு நான் எங்கோ பார்ப்பதுபோல கண்ணாடிக்கு வெளியே சாலையில் போகும் வாகனங்களை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

❤️

சார்..
என்ற குரல் என்னை நிகழ்காலத்திற்கு அழைத்து வந்தது.

“எப்போதும் நீங்கள் சாப்பிடுகிற
ஐஸ் போடாத லெமன் சோடா..” என
சொல்லி என் எதிரே சோடா நிரம்பிய கண்ணாடி கோப்பை ஒன்றினை வைத்தார்.

“இதையெல்லாம் நீங்கள் மறக்க வில்லையா..” என ஆச்சரியமாக கேட்டேன்.

“இல்ல சார்… சில விஷயங்களை மறக்க முடியாது. உங்களைப் போலத்தான் நானும். மாதம் ஒருமுறை பட்டீஸ்வரம் கோவிலில் போய் பிரகாரத்தில் அமர்ந்து விட்டு வருவேன்” என்றார் அவர்.

சே…சே.. நான் அதற்கெல்லாம் வரவில்லை. பசிப்பது போல இருந்தது. அதற்காக வந்தேன் என்று கண்களைத் தாழ்த்தியவாறு
அவரிடம் சொன்னேன்.

அவர் அமைதியாக திரும்பி சென்று விட்டார்.

அவர் போன பிறகு ஒரு கொடும் வலி எனக்குள் எழுந்ததாக உணரத் தொடங்கினேன்.

தலையைக் கவிழ்த்து கண்களை மூடிக்கொண்டேன்.

ஏதோ சத்தம் கேட்டது.

அதே ஸ்ட்ராபெரி மில்க் ஷேக் ஒன்றை எடுத்து வந்து என் எதிரே இருந்த காலியான இருக்கையில் வைத்துவிட்டு அந்த பரிமாறுபவர்
அமைதியாக சென்று கொண்டிருந்தார்.

❤️

மனித இன வரலாற்றில் தொன்மை இனமாக அறியப்படுகிற தமிழர் என்கின்ற தேசிய இனம் மற்ற இனங்களைக் காட்டிலும் நாகரீக வளர்ச்சியிலும் பண்பாட்டு முதிர்ச்சியிலும் அறிவுசார் இனமாக விளங்குகிறது என்பது பெருமித கதையாடல்கள் அல்ல , தொல் அறிவியல் ஆய்வுகள் மூலம் வரலாற்றின் போக்கில் தொடர்ச்சியாக நிறுவப்பட்டு வருகிற உண்மை என்பதை சமீபத்திய பல ஆய்வாளர்கள் உரிய ஆதாரத்தோடு நிரூபித்திருக்கிறார்கள்.

தொன்ம இனமான தமிழர் இனம் வாழ்ந்து வருகிற இந்த நிலம் வெறும் மண்ணும், காடும், கடலும், மலைகளும் நிரம்பிய சக்கை குவியலல்ல. இந்த மண் ஆதிகாலம் முதல் இடையறாது அறுந்துவிடாது தொடர்ந்து வரும் பண்பாட்டு விழுமியங்களால் செழிப்புற்று உயிர்த்திருக்கின்ற மிகப்பெரிய ஆய்வுக் களமாக, மனித இனத்தின் தோற்றம் பற்றியும் பண்பாட்டுத் தொடர்ச்சி பற்றியும் ஆய்வு செய்கிற பண்பாட்டு ஆய்வாளர்கள் முன்னால் விரிந்திருக்கிறது.மனித இனத்தின் நம்பிக்கைகளின் தொட்டிலாய் ஆதி நிலமான தமிழர் நிலம் விளங்குகிறது. ஆதி மனிதன் தோன்றிய காலகட்டத்தில் தன்னை இயற்கையோடு இணைந்து தகவமைத்து தக்க வைத்துக் கொள்வதில் அவனது பண்பாடு சார்ந்த நம்பிக்கைகள் மிகப்பெரிய இடத்தைப் பெற்றிருக்கின்றன. குறிப்பாக தமிழன் பலவிதமான சமயங்கள், பல்வகையான வழிபாட்டு முறைகளை கொண்ட மாபெரும் சமூக இனமாக திகழ்ந்து வருகிறான்.

ஒரு தொன்ம இனத்தின் ஒவ்வொரு நம்பிக்கையும் மிகப்பெரிய ஆய்விற்குரியதாக, வரலாற்றின் விசித்திர முடிச்சுகளை அவிழ்ப்பதற்கான சூட்சமங்களை உள்ளடக்கியதாக இருக்கிறது.நவீன அறிவுசார் வெளியில் பண்பாட்டினை ஆய்வு செய்தல் என்பது முக்கியமான வகைமையாக விளங்கி வருகிறது. நமது பண்பாட்டு விழுமியங்களை குறித்து இதுவரை நிகழ்ந்த ஆய்வுகள் அனைத்துமே அயல் நிலங்களில் பயன்படுத்தப்பட்ட அறிவியல் விதிகளையும், அயலக தத்துவங்களையும் அடிப்படையாகக் கொண்டே நிகழ்த்தப்பட்டு வந்திருக்கின்றன.

இந்த வழக்கமான ஆய்வு முறையினை தகர்த்து தனது வேறுபட்ட விசாரணை முறைகளால் ஆய்வுத் துறையில் புதிய வெளிச்சத்தை பாய்ச்சியவர் மறைந்த பண்பாட்டு ஆய்வாளர் முனைவர் தொ. பரமசிவன் அவர்கள்.வழக்கமான ஆய்வுகளுக்கு பயன்படுத்தும் காரணிகளை ஒதுக்கிவைத்துவிட்டு சமூக அடித்தட்டில் வாழ்கின்ற எளிய மனிதர்களின் வாழ்வின் மரபிலிருந்து தன் ஆய்விற்கான தரவுகளை எடுத்தாண்டு ஆய்வு செய்தது தான் பேராசிரியர் தொ.ப அவர்கள் தமிழ் ஆய்வு உலகத்திற்கு அளித்த மாபெரும் கொடையாகும்.தமிழர் ஆய்வு மரபு என்பது நா. வானமாமலை, மயிலை சீனி வேங்கடசாமி, ராகவையங்கார், கார்த்திகேசு சிவத்தம்பி என நீண்ட தொடர்ச்சி கொண்டது. அதில் பேராசிரியர் முனைவர் தொ பரமசிவன் மிகமிக தனித்துவமானவர்.

மறைந்த தமிழக முன்னாள் முதல்வர் ஜெயலலிதா ஆட்சியின் போது கொண்டு வரப்பட்ட “கோயில்களில் ஆடு மாடு கோழி பலியிட தடை சட்டம்” என்கிற அரசாணை பிறப்பிக்கப்பட போது இந்து மத அரசியல் அடையாளமாகத் திகழ்கிற‌ இராம கோபாலனும், அதற்கு நேர் எதிர் அரசியலான திராவிட இயக்க அரசியல் அடையாளமாக திகழ்கிற திக தலைவர் கி வீரமணியும் ஒரே நேரத்தில் வரவேற்றபோது, தன் வாழ்நாள் முழுவதும் தன்னை மார்க்சிய பெரியாரிய ஆதரவாளராக விளங்கிய ஐயா தொ.ப அவர்கள் கடுமையாக எதிர்த்தார். ஒரே நேரத்தில் தமிழரின் பண்பாட்டு விழுமிய அடையாளங்களை அழிப்பதில் ஆரியமும், திராவிடமும் காட்டிய தீவிரத்தன்மையை எளிய மக்களின் வாழ்வியலில் இருந்து தான் கண்டறிந்த ஆய்வுத் தரவுகளை ஆயுதமாகக் கொண்டு தொ.ப எதிர்த்து நின்றார்.”சங்கரமடத்தில் கிடாய் வெட்ட சொல்லி கட்டாயப்படுத்தவும் முடியாது ‌. அதேபோல எங்கள் சங்கிலி கருப்பன் கோவில் சர்க்கரை பொங்கல் மட்டும் தான் வைக்க வேண்டும் என சண்டித்தனம் செய்யவும் கூடாது” என தனது அறிவார்ந்த குரலால் எதிர்த்து நின்றார்.

அவரது மிக முக்கிய நூலான பண்பாட்டு அசைவுகள்(காலச்சுவடு வெளியீடு) என்கின்ற ஆய்வு நூலானது அவருடைய “அறியப்படாத தமிழகம்” மற்றும் “தெய்வங்களும் சமூக மரபுகளும்” என இரு நூல்களில் உள்ள கட்டுரைகள் மற்றும் புதிய கட்டுரைகளை உள்ளடக்கியதாகும். அந்த நூலில் தமிழ், வீடும் வாழ்வும், தைப்பூசம், பல்லாங்குழி, தமிழக பௌத்தம், பேச்சு வழக்கும் இலக்கண வழக்கும், கருப்பு என்கிற ஏழு தலைப்புகளில் தண்ணீர் தொடங்கி இறப்புச் சடங்கு வரையிலான தமிழரின் ஒவ்வொரு பண்பாட்டுத் துளிகளையும் அவர் ஆய்வுக்குட்படுத்தி எளிய மொழியில் விவரித்து இருந்தது என்பது தமிழ் ஆய்வுத் துறையில் மிகப் பெரிய பாய்ச்சலை உருவாக்கியது.நவீன தமிழியல் ஆய்வின் முக்கிய பேராசிரியரான ஆ.இரா. வேங்கடாசலபதி “ஒரு பொருட்டாக நாம் கருதாத ஒரு செய்தியை எடுத்துக்கொண்டு அதில் வரலாறும் பண்பாடும் எவ்வாறு படிவம் வடிவமாக படிந்துள்ளன என்பதை பண்பாட்டு அசைவுகள் என்ற நூலில் இடம் பெற்றிருக்கின்ற ஒவ்வொரு கட்டுரையும் வெளிச்சமிட்டுக் காட்டுகிறது. உப்பு எண்ணெய் தேங்காய் வழிபாடு விழாக்கள் உடை உறவுமுறை உறவுப்பெயர்கள் என அன்றாட வாழ்வின் பகட்டில்லாத பல்வேறு கூறுகளைக் கொண்டு தமிழ் சமூகத்தின் ஈராயிரம் 3000 ஆண்டு வரலாற்று அசைவியக்கம் கோடிட்டு காட்டப்படுகிறது..” என பேரா.தொ.ப எழுதிய பண்பாட்டு அசைவுகள் என்கிற நூலை புகழ்ந்திருக்கிறார்.

அதேபோல அவரது மற்றொரு நூலான “சமயங்களின் அரசியல்” ( விகடன் வெளியீடு) இந்திய தத்துவ வரலாறு என நாம் அறிந்து இருக்கின்ற வரலாறு வர்ணாசிரம மேலடுக்கில் இருந்து மற்ற சாதிகளை ஒடுக்குகிற மேல் சாதிக்கும், ஒடுக்கப்படுகின்ற சாதிகளுக்கும் இடையே நடைபெறும் போராட்டம் என்பதை சமயங்களின் அரசியல் என்கின்ற 65 பக்க நீள் கட்டுரை ஒன்றாலும் , ஆய்வாளர் சுந்தர்காளி அவர்களுடனான எழுத்து வடிவிலான நீண்ட உரையாடல் ஒன்றின் மூலம் நிறுவியிருக்கிறார்.தமிழ்நாட்டின் வரலாறு என நாம் அறிந்திருக்கிற சங்க காலம் தொடங்கி பின்னிடைக்காலம் வரையிலான பல வரலாற்று நிகழ்வுகளை ஆதாரப்பூர்வமாக கையாண்டு கோயில்கள் என்கின்ற நிறுவனங்களின் அதிகார உச்சங்களையும், வீழ்ச்சிகளையும் பற்றி மாபெரும் ஆய்வு ஒன்றை இந்த நூலில் அவர் நிகழ்த்தி இருக்கிறார்.

பேரா. முனைவர் தொ.ப அவர்களின் ஆய்வுகள் இந்துமத மேலாதிக்க அதிகாரத்தை சுக்கு நூறாக உடைத்தெறிவதற்கு மாபெரும் கருவிகளாக பயன்படுகின்றன. இந்து மதம் என்கின்ற ஓர்மை படுத்துவதின் அரசியல் எவ்வாறு வர்ணாசிரமத்தையும், மனு நீதியையும் நுட்பமாக காப்பாற்றுகிறது என்பதை அவர் தனது தீவிர வாசிப்பின் மூலம், சங்கப்பாடல்கள் தொடங்கி நவீன இலக்கியம் வரையிலான தனது பரந்துபட்ட அறிவின் மூலம் அம்பலப்படுத்தினார்.அவரது புகழ் பெற்ற கட்டுரை “காஞ்சி மடமும், கைதான மடாதிபதியும்”(உரைகல், கலப்பை வெளியீடு) வாதப்பிரதிவாதங்களை அறிவுத்தளத்தில் ஏற்படுத்தியது. இந்து மதம் என்கின்ற திட்டமிட்டு கட்டமைக்கப்பட்ட நிறுவனத்தின் உச்ச அதிகார பீடமாக இருக்கக்கூடிய காஞ்சி சங்கர மடத்தின் வரலாற்றை , அதன் செல்வாக்கு பரவலாக்கப்பட்ட மோசடி தனத்தை மறுக்கவே முடியாத தரவுகளால் நிறுவிய தொ.ப வின் பங்களிப்பு தமிழக அரசியல் வெளியில் இன்னமும் ஆதிக்கம் செலுத்துகிற பல்வேறு குருட்டுத்தனங்களுக்கு எதிராக முழங்கிக் கொண்டே இருக்கிறது.

நாட்டார் வழக்காற்றியல் குறித்து அவர் செய்த ஆய்வுகள் மிக முக்கியமானவை. சாதாரண உரையாடலின் போது கூட தொ.ப வெளியிடுகிற அறிவாய்ந்த வீச்சுக்கள் எதிர்நின்ற பலரை ஆச்சரியப்பட வைக்கிறது.தமிழ் இலக்கியத் துறையிலும் அவர் நிகழ்த்திய ஆய்வுகள் தமிழ் மொழிக்கும் இலக்கியத் துறைக்கும் புது ரத்தத்தை பாய்ச்சியவை. அவர் எழுதிய கல்லெழுத்துகள்( நாள் மலர்கள், பாவை பப்ளிகேஷன்ஸ்) என்கின்ற கல்வெட்டுகளை பற்றிய கட்டுரை இலக்கியத்திற்கும், வரலாற்றுக்கும் இடையிலான நுட்ப இடைவெளியை வைத்துக்கொண்டு செய்யப்பட்ட சாதனையாகும்.1950ஆம் ஆண்டு திருநெல்வேலியில் பிறந்த பேராசிரியர் தொ பரமசிவன் அவர்கள் மானுடவியல், சமூக பண்பாட்டுத் துறை, இலக்கியம் போன்ற துறைகளில் நிகழ்த்திய ஆய்வுகள் தமிழ் சமூகத்தின் தொல் பெருமையை உலகிற்கு வெளிச்சம் போட்டு காட்டியவை. ஒரு முது இனத்தின் பண்பாட்டு விழுமியங்களின் அறிவு என்பதே அந்த இனம் பெற்றிருக்கின்ற நாகரீக வளர்ச்சி என தொ.ப தன் ஆய்வுகள் மூலம் நிறுவினார்.

பண்பாட்டுக்கூறுகள் அழிந்தால் இனம் அழிந்து போகும், அடையாளத்தை இழந்து போகும் என எச்சரித்த அவர் இளையான்குடி ஜாகிர் உசேன் கல்லூரி, மதுரை தியாகராயர் கல்லூரி, திருநெல்வேலி மனோன்மணியம் சுந்தரனார் பல்கலைக்கழகம் ஆகிய உயர் கல்விப் புலங்களில் தமிழ்த்துறைத் தலைவராக விளங்கியவர். எதையும் வெளிப்படையாக பேசி விடுகின்ற அவரது கருத்துக்கள் மிகவும் ஆழம் மிக்கவை. இறுதிக்காலத்தில் தமிழம் வலையொளிக்கு அவர் வழங்கிய செவ்வியில் “திராவிட இயக்கம் தமிழ்நாட்டில் முற்றுப்பெற்றுவிட்டது.”என ஏறக்குறைய இந்துத்துவா சார்போடு இயங்குகிற சமகாலத்து திராவிட இயக்கங்களை கடுமையாக அவர் விமர்சித்தார்.முனைவர் பட்டத்திற்கான அவரது அழகர் கோவில் பற்றிய ஆய்வேடு மதுரை காமராசர் பல்கலைக்கழகத்தில் ஒரு ஆய்வு பாடமாக வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. கோவில் பற்றி செய்யப்படும் அனைத்து ஆய்வுகளுக்கும் இந்த நூல்தான் ஒரு முன்னோடியாக இருக்கிறது. தொலைந்து கொண்டிருக்கும் தமிழ் பண்பாட்டின் மிச்சங்களை ஆவணப்படுத்தி, ஆய்வு படுத்தி தமிழினத்தின் தொல் அறிவு, முதுமை, பெருமித செழுமை ஆகியவற்றை அரும்பெரும் நூல்களாக தமிழின எதிர்கால சந்ததிக்கு பெரும் கொடையாக அளித்து விட்டு மறைந்திருக்கிறார் பேராசிரியர் முனைவர் தொ பரமசிவன் அவர்கள்.

எண்ணற்ற அவரது மாணவர்கள் ஆய்வுத் துறையில் அவரது வழியில் தொடர்ச்சியாக பயணப்பட்டு நம் மொழி கலாச்சார பண்பாட்டு துறைகளுக்கு மாபெரும் பங்களிப்பினை வழங்கி வருகிறார்கள். இளையான்குடி ஜாஹீர் உசேன் கல்லூரியில் அவரிடம் கல்வி பயின்றது தான் தனது சமூகப் பார்வைக்கு ஒரே காரணமென அவர் மறைந்த நாளில் நாம் தமிழர் கட்சியின் தலைமை ஒருங்கிணைப்பாளர் செந்தமிழன் சீமான் தன் ஆசிரியரை உணர்ச்சி பூர்வமாக நினைவு கூர்ந்தது படிக்கின்ற ஒவ்வொரு வாசிப்பாளனும் உணர்வான்.அறிவுலக இழப்பாக நிகழ்ந்திருக்கிற அவரது மறைவு ஈடு செய்ய இயலாத ஒன்று தான். ஆனால் பண்பாட்டு அசைவுகள், பரண், நாள் மலர்கள், விடுபூக்கள், இந்து தேசியம் என நீளுகின்ற இருபதுக்கும் மேலான அவரது நூல்களில் அவர் வெளிப்படுத்துகின்ற கருத்துக்கள் எதிர்கால தமிழ்ச் சமூகத்தின் வளர்ச்சிப்பாதையில் வெளிச்சம் காட்டும் அறிவுச்சுடர் களாக திகழும்.

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

தம்பி குடவாசல் மணிகண்டனின் திருமணத்திற்கு திருவாரூர் வரை என் அம்மா சென்று வந்தது குறித்து எனக்கு எந்த ஆச்சரியமும் இல்லை. அவர்களுக்கு இந்தத் திருமணம் குறித்து உள்ளூர ஆழ்ந்த விருப்பம் கொண்டிருந்தார்கள் என நான் அறிந்தே இருக்கிறேன். அவன் சக்கர நாற்காலியில் நாம் தமிழர் கூட்டத்திற்கு பாடுவதற்காக வரும் போதெல்லாம் அம்மா அருகில் சென்று நின்று கொள்வார்கள். ஒருபோதும் அவனுக்காக நான் எந்த சகாயமும் செய்ததில்லை. அவன் வருவான். பாட அனுமதி கேட்டு வற்புறுத்துவான். பிடிவாதம் பிடித்து பாடியும் விடுவான்.

கால் நடக்க முடியாதவர்களுக்கு , மாற்றுத் திறனாளிகளுக்கு எளிதில் பெண் கிடைப்பதில்லை. உடல் குறைபாடுள்ள பெண்கள் நிலை இன்னும் மோசம். நானும், தம்பி மணிகண்டனும் கொஞ்சம் அதில் விதிவிலக்கு. மனதைப் பார்த்து காதலியுங்கள் என்றெல்லாம் புத்தகத்தில் வரிகள் மின்னும் போது நானெல்லாம் சிரித்துக் கொள்வேன். அப்படி எல்லாம் எந்த காதலும் பிறக்காது. அப்படி பிறந்தால் அது குறுகிய கால அனுதாபமாகத்தான் இருக்கும் என்பதை என்னை ஒத்த பலர் வாழ்வில் நான் நேரடியாகவே கண்டிருக்கிறேன்.

தம்பி மணிகண்டன் திருமண புகைப்படங்களை பார்க்கும் போது எனக்கு எனது கடந்த காலங்கள் நினைவுக்கு வந்தன. திருமணத்தன்று நான் தடுக்கி விழுந்து விடக்கூடாது என ‌ திருமணத்திற்கு முதல் நாள் நான் மண்டபத்திற்கு சென்று‌ என் அம்மா முன்னிலையில் ஒரு இரண்டு மணி நேரம் பயிற்சி எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

ராஜபார்வை என்ற ஒரு படம் உண்டு. கமலஹாசனின் 100வது திரைப்படம். கண்பார்வை திறன் அற்றவராக கமல் அதில் திறம்பட நடித்திருப்பார். எந்த அனுதாபத்தையும் எதிர்பார்க்காத கண் பார்வைத் திறனற்ற ஒரு வித்தியாசமான கதாபாத்திரம் அது. சிங்கீதம் சீனிவாசராவ் இயக்கத்தில் வெளிவந்த அந்த திரைப்படம் அந்த காலகட்டத்தில் சரியாக போகவில்லை என்பார்கள். அந்தப் படத்தின் தோல்வியில் தான் ‌ கமல் வெறுப்பில் சில வணிக திரைப்படங்களில் நடித்ததாகவும் சொல்வார்கள்.

அந்தத் திரைப்படத்தில் கண் பார்வைத் திறனற்ற கமலஹாசனின் வீடு அவர் புழங்குவதற்கு ஏற்ப திட்டமிட்ட அடிகளில் பொருட்கள் வைக்கப்பட்டிருக்கும். சிறிது இடம்மாறி போனாலும்‌ அவர் தடுமாறி விடுவார். ஒருமுறை கதாநாயகி மாதவி வீட்டிற்கு வரும்போது சில பொருட்களை இடம் மாற்றி வைத்து விட, கமல் தடுமாறி விடுவார். இந்த நுட்பமான திரைப்படக் காட்சி எங்களைப் போன்றோரின் அனுதாபம் கோராத திட்டமிடலுடன் கூடிய ஒரு வாழ்வியலை ஆவணம் ஆக்கிய மிக முக்கியமான காட்சி. மாற்றுத்திறனாளிகளை போற்றுவதாக கூறிக்கொண்டு ராகவா லாரன்ஸ் போன்ற கோமாளிகள் எடுக்கின்ற முட்டாள்தனமான படம் அல்ல அது. படத்தின் முடிவு கூட மகிழ்ச்சியுடன் தான் இருக்கும். உடல் குறைபாடுள்ள சகமனிதனின் சுயமதிப்பை பற்றி ஆராய்கிற ராஜபார்வை தமிழின் மிக முக்கியமான ஒரு திரைப்படம்.

எந்த மாற்றுத்திறனாளியும் அனுதாபம்‌ கோருவதில்லை. அவர்களுக்குத் தேவை அவர்களை இடையூறு செய்யாத ஒரு உலகம். ஆனாலும் உலகம் அவ்வாறு இல்லை தானே..

அன்பின் மிகுதியால் சிலர் எங்களுக்கு உதவி செய்வதாக நினைத்துக்கொண்டு எங்களுடைய சமநிலை தவறுவது போல சில செயல்களை செய்து விடுவார்கள். குறிப்பாக எனக்கெல்லாம் வலது கையை பயன்படுத்தி இடதுகையை காலில் ஊன்றிக்கொண்டு நடந்து செல்லும் உடலமைப்பு. ஆனால் உதவி செய்ய வருபவர் இதையெல்லாம் புரிந்து கொள்ளாமல் மாற்றி வேறு கையைப் பிடிக்கும் போது நான் தடுமாறி விடுகிறேன். அது அவர்களது பிழையல்ல. அது அன்பின் ஒரு பகுதி என்று‌ நானும் உணர்ந்திருக்கிறேன்.

எங்கள் அமைப்பில் புதிதாக சேர்ந்த நண்பர் ஒருவர் என நேரடியாக அதுவரை பார்த்திராத ஒருவர், தஞ்சை கலந்தாய்வுக் கூட்டத்தில் என்னை முதன்முதலாக பார்த்தார்.‌ இன்று அவர் அலைபேசியில் என்னை அழைத்து இந்த உடல் சூழ்நிலையிலும் நீங்கள் கட்சி வேலை செய்கிறீர்கள், யூ ஆர் கிரேட் என்றெல்லாம் அன்போடு பேசிக்கொண்டிருந்தார். அதுகுறித்து நீண் ட நேரம் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தேன். உண்மையில் அமைப்பில் வேலை செய்வதுதான் என்னை சமநிலையில் வைத்திருக்கிறது என்பதை எப்படி அவரிடம் விளக்கி புரிய வைக்க முடியும் என்பதை பற்றி நான் சிந்தித்துக் கொண்டே இருந்தேன்.

நான் உலகத்தில் அதிகம் விரும்பும்‌ அனைவருமே என்னிடம் அனுதாபம் காட்டாதவர்கள். குறிப்பாக என் அம்மா. பிறகு அண்ணன் சீமான். பின்னர் என் மனைவி உள்ளிட்ட சில பெண்கள் என இவர்கள் யாருமே என்னிடம் அனுதாபம் காட்டியதில்லை. என்னை வெகுவாக விரும்பிய (disclaimer: அது மிக நீண்ட காலத்திற்கு முன்னால்…) ஒரு பெண் என்னிடம் சொன்னது இன்னும் எனக்கு நினைவில் இருக்கிறது. நீண்ட பயணத்தைக் கொண்ட ஒரு பணிக்கு என்னை அவள் அழைத்த போது என் உடல் நிலையை சிந்தித்து தான் இதை கேட்கிறாயா என நான் கேட்டதற்கு “உன்னால் ஒரு விஷயம் முடியாது என்று நான் இதுவரை நினைத்துக் கூட பார்த்ததில்லை. என் பார்வையில் இயல்பான மற்றவர்களைப் போலத்தான் நீயும் இருக்கிறாய். கிளம்பி வாடா”என்று அலட்சியமாகச் சொன்னாள்.

திருமணத்திற்காக நான் பெண் பார்க்கும்போது .. என் மனைவியிடம் நான் ஏதோ அறிவுரை சொல்வது போல பெரியவர்கள் சொல்வதை கேட்க வேண்டாம் எனவும் பிடித்திருந்தால் மட்டும் திருமணம் செய்து கொள்ளலாம் எனவும், விளக்கமாக அறிவுரை கூறி என் உடல் இருக்கும் தகுதி குறித்து அவளிடம் விளக்கி பேசினேன்.

அதை எல்லாம் அமைதியாக கேட்டு விட்டு நான் பேசிய எதையும் பொருட்படுத்தாமல், அவள் அப்பாவிடம் போய் சென்று “எனக்குத் திருமணம் என்ற ஒன்று ஆனால் இவரோடு தான்” என்று பெரியோர்களால் பேசப்பட்ட சாதாரண திருமணத்தை ஒரு அழகான காதல் திருமணமாக என் மனைவி மாற்றி விட்டாள்.

இந்த வரிசையில் என்னை மிகவும் வெறுக்கும் என் அரசியல் எதிரிகளும் வருகிறார்கள். அவர்களை நான் மிகவும் விரும்புகிறேன். அவர்கள் வசவுகளை எத்தனையோ முறை நான் ரசித்து இருக்கிறேன். அவர்களுக்கு நான் இவ்வளவு தொந்தரவாக இருப்பது குறித்து மட்டுமே வருந்தி இருக்கிறேனே தவிர, என் உடல் குறைபாட்டினை குறித்து எதையும் பொருட்படுத்தாது, அனுதாபமோ, கருணையோ காட்டாது என்னை தீவிரமாக எதிர்க்கும் அவர்களது எதிர்ப்பு கூட நான் விரும்புகிற ஒன்றுதான்.

ஏனெனில் ஒரு உலகம் இவ்வாறு அமைய எங்களைப் போன்றோருக்கு மிக மிக அரிது. எனது மகன்களுக்கு என் அப்பாவால் எல்லாம் முடியும் என்கிற மகத்தான நம்பிக்கை இருக்கிறது. அது நான் கொடுத்தது இல்லை. அவர்களாகவே மனதில் ஏற்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இப்போதெல்லாம் பல இடங்களுக்கு எனது மூத்த மகன் சிபி தான் என்‌ உடன் வருகிறான். என் கட்சி உறவுகள் போலவே அவனும் கவனமாக என்னை அழைத்துச் செல்கிறான்.

அண்ணன் சீமான் எப்போதும் நான் மேடை ஏறும் போது பார்த்துக் கொண்டிருப்பதாக பலர் சொல்வதை நான் கேட்டிருக்கிறேன். என்னை அவர் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறார் என்பதும் எனக்குத் தெரியும். நான் தடுமாறி விடக்கூடாது என்பதில் அவர் மிகுந்த கவனம் கொண்டு இருக்கிறார் என்பதும் எனக்குத் தெரியும். சில சமயங்களில் தடுமாறும் போது அவரது சிறிய கணைப்பு போன்ற ஒரு ஒலி என்னை எச்சரித்து சுதாரிக்க வைத்திருக்கிறது. ஒருபோதும் என் அண்ணன் சீமான் எனக்கு எவ்வித சார்பும் செய்தததில்லை. உன்னால் முடியாது என்று அவர் எப்போதும் சொன்னதில்லை. இன்னும் உன்னால் முடியும் என்றுதான் என்னை எப்போதும் திட்டிக் கொண்டே இருக்கிறார். அதனால்தான் அவர் என் அண்ணன்.

அந்த வகையில் என்னை மதிப்பு மிகுந்தவனாக இந்த உலகம் நடத்தியிருக்கிறது. தம்பி மணிகண்டனுக்கும் ஏறக்குறைய அப்படித்தான். நான் எல்லாம் அவனை கடுமையாக திட்டி இருக்கிறேன். அவனும் சளைத்தவன் அல்ல. கல்லூரி வாழ்க்கை தொடங்கி சகலத்திலும் அவன் சேட்டைக்காரன் தான். சிறந்த பாடகன். பாடிப் பாடியே காதலித்து மனதுக்குப் பிடித்தவளைக் கரம் பிடித்தும் விட்டான்.தம்பி குடவாசல் மணிகண்டனின் மணவாழ்க்கை என்னைப்போலவே மகிழ்ச்சியாகவும், வெற்றிகரமாகவும் அமைய நான் மனதார வாழ்த்துகிறேன்.

திருமணம் முடிந்து வீட்டிற்கு திரும்பிய என் அம்மாவிற்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி. சொல்லிக்கொண்டே இருந்தார்கள்.

அந்த மகிழ்ச்சியின் ஊடே நெடுங்காலமாய் சுமந்துவரும் ஒரு பெரும் வலியை அவர்கள் கரைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதை மட்டும் நான் அந்த நேரத்தில் உணர்ந்தேன்.

அம்மா என்றால் அப்படித்தானே.. மணிகண்டனுக்கு திருமணம் நடந்தால் என்ன.. எங்களைப் போல வேறு யாருக்கு நடந்தால் என்ன..

அம்மாவுக்கு எல்லாம் ஒன்றுதான்.

ஏனெனில் உலகத்தில் அம்மாக்கள் ஒரே மாதிரிதான்.

❤️

தமிழினம் தனது தனி நலன்களுக்காக போராட புரட்சிப் பாதையில் படை எடுத்து விட்டது.அந்த படையெடுப்பை எதிர்க்கும் எந்த அரசியல் கட்சியும் இனி தமிழகத்தில் வாழ முடியாது.
-ம. பொ. சி 1954 செப்டம்பர்.

ஒவ்வொரு தேசிய இனமும் தனது அடையாளங்களில் முதன்மையாக கொண்டிருப்பது மொழி. மொழி என்ற முகமே ஒரு தேசிய இனத்தின் முகவரி. உலகத்தில் தோன்றியுள்ள எத்தனையோ நாடுகள் மொழி அடிப்படையிலான தேசிய இனங்களை சார்ந்தே நிலப் பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.
 ஒரு தேசிய இனம் என்பது பொதுவான மொழி, வரையறுக்கப்பட்ட நிலப்பரப்பு, பொதுவான மக்கள் பொருளியல் வாழ்க்கை, பொது பண்பாடாக வெளிப்படும் நாம் ஓரினம் என்கின்ற உளவியல் பாங்கையும் தழுவி வரலாற்றின் தொடர்ச்சியாக வந்த ஒரு நிலையான சமூகம் என அறியப்படுகிறது.

சங்க காலம் தொட்டே தமிழ்மொழி பேசப்பட்டு வந்த தமிழக எல்லை என்பது வரையறுக்கப்பட்ட எல்லையாக இருந்து வந்திருக்கிறது. சேர சோழ பாண்டியர்கள் ஆண்டாலும் வடவேங்கடம் தொடங்கி தென்குமரி வரையிலான பெரும் நிலப்பரப்பு தமிழகம் என அறியப்பட்டு வந்திருக்கிறது.
 “வடவேங்கடம் தென்குமரி ஆயிடைத் தமிழ்கூறு நல்லுலகத்து”என்கிறது தொல்காப்பியம்.
சேர சோழ பாண்டியர்களான தமிழ் மூவேந்தர்கள் 1300 வருடம் ஆண்டுகளாக ஒற்றுமையுடன் இருந்து தமிழக நிலப்பரப்பினை காத்து வந்து இருக்கிறார்கள்.கி-மு இரண்டாம் நூற்றாண்டில் கலிங்கத்து மன்னன் காரவேலன் இந்தக் கூட்டணியை உடைத்து எறிந்ததாக வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் சொல்கிறார்கள்.
இடைக் காலத்திலும் மூவேந்தர்கள் ஒருவருக்கொருவர் படையெடுத்து வெற்றி தோல்வி கண்டாலும், தமிழக நிலப்பரப்பு ஏறக்குறைய பிறமொழி இனத்தாரிடம் சிக்காமல் பாதுகாக்கப்பட்டே கிபி 12ஆம் நூற்றாண்டு வரை வந்தது. 

 
முகலாயர் படையெடுப்பின்போது கூட சில இன ஊடுருவல்கள் நடந்ததே ஒழிய தமிழக நிலப்பரப்பை பொருத்தவரையில் அது தமிழர்களின்  தாயகமாக தான் விளங்கியது.
வரலாற்றின் முதல் விடுதலைப் போர் என அறிவிக்கப்படுகிற 1857 சிப்பாய் கலகத்திற்கு முன்பாகவே 1801 ஆண்டிலேயே ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக தமிழக மண்  போர்க்கோலம் கண்டது. அதற்கும் முன்பாக மாவீரன் பூலித்தேவனும், மருதநாயகம் யூசப்பும் வெள்ளையர் ஆதிக்கத்திற்கு எதிராக தமிழக மண்ணில் எழுச்சியோடு போராடினார்கள். 1801ஆம் ஆண்டு மருதுபாண்டியர் தூக்கிலிடப்பட்ட காலகட்டத்தில் ஏறக்குறைய முந்தைய சென்னை மாகாணம் என அழைக்கப்பட்ட தமிழ்நாடு கேரளா ஆந்திரா கர்நாடகா போன்ற பகுதிகளில் ஆங்கிலேயர் ஊடுருவி ஆட்சி செய்ய தொடங்கி விட்டார்கள். திப்புசுல்தானின் வீழ்ச்சி தென்னகத்தில் ஆங்கிலேயர் கால் ஊன்றுவதற்கு நாற்றங்காலாய் அமைந்தது. 

1825 ஆம் ஆண்டு தெலுங்கு கன்னட மலையாள பகுதிகளை தமிழ் நாட்டோடு இணைத்து சென்னை மாகாணம் ( Madras presidency) கடலூரை தலைநகரமாகக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்டது.1858 ஆம் ஆண்டு விக்டோரியா மகாராணி பேரறிக்கைக்கு பிறகு ஆளுநர் நியமிக்கப்பட்ட சென்னை மாகாணம் தனித்த பெரும்பகுதியாக திகழ்ந்தது. சென்னை மாகாணத்தின் தலைநகராக, முக்கிய பகுதியாக தமிழர்கள் அதிகம் வசிக்கும் கூடிய சென்னை திகழ்ந்ததால் தென்னிந்தியா முழுக்க சென்னை அரசியல் முக்கியத்துவம் பெற்ற பகுதியாக விளங்கியது. சென்னையை தலைமையிடமாகக் கொண்ட இந்தப் பெரும் நிலப்பரப்பு 1956 இல் மொழிவாரி மாநிலங்கள் பிரிக்கப்படும் வரை ஒரே மாகாணமாக தான் இருந்தது.
ஆங்கிலேய ஆதிக்கத்திற்கு முன்பாக இந்தியா என்கிற ஒரு நாடு இல்லை. இந்தப் பெரும் நிலப்பரப்பு ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட குறுநில மன்னர்களால், சமஸ்தான ஜமீன்தார்களால் ஆளப்பட்டு வந்தது. அதற்கு முன்பாக கூட வரலாற்றில் எப்போதும் இன்று இந்தியா என வரையறுக்கப்படும் இந்தப் பெரும் நிலப்பரப்பு ஒருபோதும் ஒரே மன்னரால் ஆளப்பட்டது இல்லை. இந்த நிலப்பரப்பு முழுக்க வாழும் மக்கள் ஒரே மொழி பேசியதில்லை.மொழி, பண்பாடு, பருவநிலை, பழக்கவழக்கங்கள் என அனைத்திலும் முரண்பட்ட இந்த பெரும் நிலப்பரப்பை ஆங்கிலேயர் தனது துப்பாக்கி முனையின் மூலமாக இந்தியா என்ற ஒரு பெரும் நாடாக கட்டி எழுப்பினர்.

அதற்கு முன் இந்தப் பெரும் நிலப்பரப்பு வரலாற்றில் எப்போதும் இந்தியா என்று அழைக்கப்பட்டதில்லை. ஆங்கிலேயர் தனது அதிகார வசதிக்காக இந்தியா என்ற நாட்டை உருவாக்கி சென்னை, மும்பை, கல்கத்தா என அதிகார தலைநகரங்களை உருவாக்கினர்.
பலதரப்பட்ட மொழி பேசும் பண்பாடு பழக்கவழக்கங்கள் கொண்ட அப்போதே ஏறத்தாழ 20 கோடி மக்கள் தொகைக்கும் அதிகமான மக்கள் கூட்டத்தை கட்டி ஆள இந்தியா என்கின்ற ஓர்மை ஆங்கிலேயருக்கு தேவைப்பட்டது. ஆனால் இந்தியா என்கின்ற நாடு ஆங்கிலேயரால் உருவாக்கப்பட்ட போது நாமெல்லாம் இந்தியர் என்கின்ற உணர்வு அப்போது யாருக்கும் இல்லை என்பதுதான் மிக முக்கியமானது. ஆங்கிலேயர் எப்படி நிர்வாக வசதிக்காக இந்தியா என்கின்ற நாட்டை உருவாக்கினார்களோ, அதேபோல ஆங்கிலேய ஏகாதிபத்தியத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தை ஒருங்கிணைக்க ‘இந்தியர்’ என்கின்ற அடையாளம் ஆங்கிலேய எதிர்ப்பாளர்களுக்கு அன்று தேவைப்பட்டது.

1947-ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 15 இந்திய சுதந்திரமான நாளுக்கு பிறகு, இந்தியாவை ஒரே நாடாக இந்திய அரசியலமைப்பு சட்டம் கூட கருதவில்லை என்பது தான் குறிப்பிடத்தக்கது. இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் இந்தியாவை ஒன்றியங்களின் நாடு என்றுதான் குறிப்பிடுகிறது. இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்திற்கு மூல காரணமாக அமைந்த இந்திய அரசியலமைப்பு சட்ட அமர்வு விவாதங்களின் போது கூட மொழிவழி மாநிலங்கள் பிரிவது குறித்து விவாதிக்கப்பட்டு இருக்கின்றன. சுதந்திர இந்திய நாட்டில் முதன்மையான ஆளுங்கட்சியான காங்கிரஸ் தனது ஒவ்வொரு பொதுத் தேர்தல் அறிக்கையிலும் மொழிவாரி மாகாணப் பிரிவினை நடைமுறைப்படுத்தப்படும் என வாக்குறுதியை அளித்தது.
1947 இல் இந்தியா விடுதலைப் பெற்ற ஒரு நாடாக அறிவிக்கப்பட்டாலும், மொழி உணர்வுகள், பல்வேறு பண்பாட்டு கலாச்சார விழுமியங்கள் இவற்றின் முரண்கள் காரணமாக மொழிவாரி மாநிலங்கள் தோன்றுவதற்கான மக்கள் உளவியல் தொடக்கத்திலிருந்தே இருந்தன. 1954 ல் தொடங்கப்பட்ட தெற்கெல்லை போராட்டம் என வரலாற்றில் அறிவிக்கப்பட்ட திருவிதாங்கூர் எல்லைப் போராட்டம் மொழி உணர்வுக்கு சரியான எடுத்துக்காட்டாகும். 1954 ஆகஸ்ட் 11 ஆம் தேதி தங்களை தாய்த் தமிழகத்தோடு இணைக்க வேண்டும் என்கின்ற கோரிக்கையோடு போராடிய திருவிதாங்கூர் தமிழர்கள் 10 பேர் மலையாள காவல்துறையால் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்கள்.அதேபோல சித்தூர், திருத்தணி , கன்னியாகுமரி போன்ற எல்லையோர மாவட்டங்களிலும் போராட்டங்கள் வெடித்தன.

ஆனாலும் அப்போதைய ஆளும் கட்சியாக இருந்த காங்கிரஸ் கட்சி மொழிவழி மாகாணப் பிரிவினையில் அக்கறை காட்டாததோடு மட்டுமில்லாமல், தமிழர்களின் நலனுக்கு எதிராக நடந்து கொள்வதில் தீவிரமாக இருந்தது. அப்போது காங்கிரஸ் கட்சியின் தலைவராக இருந்த பழுத்த தேசியவாதியான காமராஜர்  ஒட்டுமொத்த இந்தியாவின் தானே அனைத்து பகுதிகளும் இருக்கப் போகின்றன என்ற பரந்த எண்ணத்தில் மொழிவழி மாகாணப் பிரிவினையில் அக்கறை காட்டாமல் இருந்துவிட்டார். தொடர்ச்சியான பல்வேறு போராட்டங்களுக்குப் பிறகு 1957 ஆம் ஆண்டு படாசுக்கர் எல்லை ஆணையம் ஒன்று அமைக்கப்பட்டது. பிரகாசம் தலைமையிலான ஆந்திரத் தலைவர்கள் ‘மதராஸ் மனதே’ என முழங்கி சென்னை ஆந்திராவோடு இணைக்கப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கையோடு போராடினார்கள்.ஐக்கிய கேரளம் வேண்டும் என்று கேரள பொதுவுடமை கட்சியின் தலைவர் உயர்திரு ஏகே கோபாலன் தலைமையில் மலையாளிகள் போராடி வந்தனர். தமிழக பொதுவுடைமை கட்சியின் தலைவர் தோழர் ஜீவா தேவிகுளம், பீர்மேடு தமிழ்நாட்டிற்கே சொந்தம் என அறிவிக்க , பொதுவுடமை கட்சியிலும் பிரிவினைகள் தோன்றின. திருவாங்கூர் கொச்சி போன்ற பகுதிகளில் தமிழர்கள் அதிகமாக வசிக்கும் பகுதிகளை கேரளாவோடு  இணைப்பதற்கு திராவிட இயக்கத்தின் தலைவராக இருந்த ஈவேரா ஒப்புதல் அளிக்க , அதை தமிழ்த் தேசிய அமைப்புகள் கடுமையாக எதிர்த்துப் போராடினர். 1960 ஆம் ஆண்டு தான் திருத்தணி தமிழ்நாட்டோடு தளபதி கே விநாயகம் தலைமையிலான போராட்டத்தால் இணைக்கப்பட்டது. மார்ஷல் நேசமணி, தளபதி கே விநாயகம், ம பொ சிவஞானம், உள்ளிட்ட எண்ணற்ற தலைவர்கள் எல்லை மீட்புப் போரில் தமிழகத்தின் எல்லைக் காக்க போராடினர்.  

ஆனாலும் தமிழர்களின் பரந்துபட்ட மனப்பான்மையின் காரணமாக தமிழகம் தனது பூர்வீக நிலத்தில் பலவற்றை இழக்க நேரிட்டது. கர்நாடகாவிலும் கொள்ளேகால் வனப்பகுதி உள்ளிட்ட பல பகுதிகளையும்,ஆந்திராவிடம் சித்தூர், நெல்லூர் மாவட்டங்களையும், கேரளா விடம் தேவிகுளம் பீர்மேடு, மூணாறு உள்ளிட்ட பல பகுதிகளையும் அன்றைய தமிழகத் தலைவர்களின் அலட்சியப் போக்கினாலும், திராவிட தேசிய அரசியல் கட்சிகளின் தமிழர் விரோத நிலைப்பாடுகளாலும் தமிழகம் இழந்தது.
திராவிட-தேசிய கட்சிகளின் தமிழர் விரோத மனப்பான்மையால் தமிழக எல்லைப் போராட்டம் முழுவதுமாக வெற்றி அடைய முடியாமல் பகுதி வெற்றியோடு தமிழர்கள் திருப்தி அடைய வேண்டியதாயிற்று.

1956 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 1ஆம் தேதி மொழிவாரி மாநிலங்கள் பிரிக்கப்படும் அறிவிப்பு வெளியானது. தற்போதைய எல்லை படி சென்னை மாகாணம் என வழங்கப்பட்ட நிலப்பரப்பு தனித்த மாநிலமாகவே உருவானது. 

விருதுநகர் மாவட்டம் மண்மலை மேடு என்ற கிராமத்தை சேர்ந்த சங்கரலிங்கனார் சென்னை மாகாணத்திற்கு தமிழ்நாடு என பெயர் சூட்ட வேண்டுமென 76 நாட்கள் உண்ணாவிரதம் இருந்து தன் உயிரைத் துறந்தார். 1962 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் இந்திய பாராளுமன்றத்தில் சென்னை மாகாணத்திற்கு தமிழ்நாடு என பெயர் சூட்ட வேண்டும் என்ற கோரிக்கையோடு கொண்டுவரப்பட்ட மசோதா தள்ளுபடி செய்யப்பட்டது. இதைத்தொடர்ந்து 1964 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் அப்போதைய சென்னை மாகாண சட்டமன்றத்தில் கொண்டுவரப்பட்ட மசோதாவும் தள்ளுபடி செய்யப்பட்டது. இந்திமொழி எதிர்ப்பு போராட்டத்தின் காரணமாக ஆட்சிக்கு வந்த அண்ணா தலைமையிலான திமுக அரசாங்கம் 1968 ஆம் ஆண்டு ஜூலை 18 ஆம் தேதி சென்னை மாகாணத்திற்கு தமிழ்நாடு எனப் பெயர் சூட்டும் மசோதாவை கொண்டு வந்து நிறைவேற்றியது.

முதன்முதலாக தமிழ்நாடு என்கிற மொழிவாரி மாநிலம் உருவான நாளான 1956 நவம்பர் 1ஆம் தேதியை தமிழ்நாடு நாள் என அறிவித்து  2019 அக்டோபர் 25 ஆம் தேதி தமிழக அரசு ஒரு அறிவிப்பு ஒன்றினை செய்தது. 
இந்த உலகில் வாழும் 12 கோடி தமிழ்த் தேசிய இன மக்களின் தாயக நிலமாக தமிழ்நாடு விளங்குகிறது. இந்திய ஒன்றியத்தின் கீழ் தமிழ்நாடு ஒரு மாநிலமாக உருவாக்கப்பட்ட நாளான 1956 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 1ஆம் தேதி தமிழ்நாடு நாளாக அறிவிக்கப்பட்டிருப்பது வரலாற்றுச் சிறப்பு கொண்டது. 2009 ஈழத்தில் நடந்த இன அழிப்பிற்கு பிறகு தாயகத் தமிழகத்தில் பொங்கியெழுந்த தமிழ் தேசிய உணர்விற்கு கிடைத்த வெற்றியாக தமிழ்நாடு நாள் அமைந்து உள்ளது.

கேரளா கர்நாடகா ஆந்திரா போன்ற மாநிலத்தவர்கள் தங்கள் மாநிலம் உருவான நாளை மிகப் பெரிய விழாவாக எடுத்து, தங்கள் மாநிலத்திற்கு என பொதுவாக இருக்கும் கொடியை அந்நாளில் ஏற்றி கொண்டாடி மகிழ்ந்து வருகின்றனர். இதுபோன்ற ஒரு உயர்வு நிலை தமிழகத்திற்கு ஏற்படாதா என எண்ணியிருந்த நிலைமையில், தமிழக அரசின் தமிழ்நாடு நாள் அறிவிப்பு வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகும்.
நாம் தமிழர் இயக்கத்தை நடத்திய ஐயா சி பா ஆதித்தனார் வடிவமைப்பில் ஏற்கனவே உருவாக்கப்பட்ட தமிழ்நாட்டு கொடி சில மாற்றங்களோடு நாம் தமிழர் கட்சியின் தலைமை ஒருங்கிணைப்பாளர் செந்தமிழன் சீமான் அவர்களின் தலைமையிலான குழுவினரால் உருவாக்கப்பட்டு , இன்று பரந்துபட்ட தமிழர்களால் அது ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு அதுவே தமிழ்நாட்டு கொடியாக பட்டொளி வீசி பறக்கிறது.
தமிழக அரசியல் கட்சிகளில் ‘தமிழ்நாடு நாள்’ கட்சியின் நிகழ்ச்சியாக கொண்டாடப்பட்டு தமிழ்நாட்டு கொடி ஏற்றப்பட வேண்டும் என்கிற அறிவிப்பினை வெளியிட்ட இந்திய தேர்தல் ஆணையத்தால் பதிவு செய்யப்பட்ட முதல் அரசியல் கட்சி என்கிற பெருமையை நாம் தமிழர் கட்சி பெறுகிறது. 

தமிழராய் பிறந்ததில் பெருமைகள் கொள்வோம்.நாம் தமிழராய் திகழ்வதில் பெருமிதம் கொள்வோம்

எனக்கு பார்க்கவே பரிதாபமாக இருந்தது. என் எதிரே அமர்ந்திருந்த சாந்தினி தன் அழுகையை கட்டுப்படுத்தவே முடியாமல் அழுதுகொண்டே இருந்தாள். உண்மையில் மானுட இனத்தின் அழுகை தனித்துவமானது. யார் அழுதாலும் அழுகை அவர்களை வயது குறைவானவர்களாக காட்டிவிடுகிறது. அழுகை என்பது சிறுவர்களுக்கான செய்கை என்பது போல ஒரு மனத்தடம் நம் மனதில் ஆழ பதிந்திருக்கிறது.துயர் மிகுந்து ஒருவர் அழும் விழிகளில் அவரின் பால்யத்தின் நிழல் படிந்து கொண்டே இருப்பதுதான் வாழ்வின் விசித்திரம்.சாந்தினியும் ஒரு சிறுமியைப் போல மாறி விட்டிருந்தாள்.அழுது அழுது அவளது கண்கள் வீங்கி இருந்தன. என்னோடு அமர்ந்திருந்த குமார் அவளது அழுகையை பொருட்படுத்தாமல் அலட்சியமாக இருப்பது போல வலிந்து காட்டிக்கொண்டது எனக்கு என்னவோ போல் இருந்தது. “நான் வேண்டுமானால் வெளியே இருக்கட்டுமா.. ? “என்ற எனது தயங்கிய கேள்விக்கு “சும்மா அனத்தாம உட்காருடா..” என உறுதியான குரலில் பதிலளித்தான் குமார்.

குமார் என்னோடு பள்ளியில் படித்தவன். பெங்களூரில் பணிபுரியும் போது மும்பையைச் சேர்ந்த சாந்தினியை காதலித்து திருமணம் செய்து கொண்டான். ஓரிரு வருடங்கள் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்த அவர்கள் என்னவோ காரணத்தினால் பிரிய முடிவு செய்துவிட்டார்கள். குமார் பல காரணங்களை சொன்னான். சாந்தினியிடம் இருந்தது ஒரே ஒரு காரணம் தான். “குமாருக்கு என்னை பிடிக்கவில்லை.”அப்போது ஒரு இளம் வழக்கறிஞராக இருந்த எனது சட்ட ஆலோசனை கேட்கத்தான் இருவரும் என் வீட்டிற்கு வந்திருந்தார்கள். குமாருடன் அவனது பெரியப்பா வந்திருந்தார். நடிகர் வினு சக்கரவர்த்தி போல காட்சி அளித்த அவர் கடுகடுத்த குரலில் “சீக்கிரமாக செல்ல வேண்டும்..” என அவசரப்படுத்திக் கொண்டே இருந்தார்.சில வருடங்கள் காதலித்து இருந்திருக்கிறார்கள். ஓரிரு வருடம் வாழ்ந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் பிரிவினை மட்டும் சில நிமிடங்களில் எடுக்கச் சொல்லும் குமாரின் பெரியப்பா எனக்கு மூர்க்கமான மனிதராக தெரிந்தார்.குமார் கிளம்ப தயாரானான். “சரி மாப்பிள்ளை.. நீ மீயூசுவல் டைவர்ஸ் பெட்டிஷன் தயார் செய். நாங்கள் திங்கட்கிழமை வந்து கையெழுத்து போடுகிறோம்..” என்றான். சாந்தினி “சார்.. உங்கள் போன் நம்பர் வேண்டும்.” என கேட்டாள். “அதுதான் எல்லாமே முடிந்துவிட்டதே.. எதற்கு அவனுடைய போன் நம்பர் ‌…” என குமார் அதிர்ந்து பேச.. நான் அமைதியாக எனது விசிட்டிங் கார்டை அவளிடம் கொடுத்தேன்.

அன்று இரவே சாந்தினி என்னை அழைத்தாள். போனில் ஒரே அழுகை.யாரோ சொந்தக்காரப் பெண்ணை திருமணம் செய்து கொள்வதற்காகத்தான் குமார் இப்படி நடிக்கிறான் என சொல்லி அழுதாள். எனக்கு என்ன சொல்லி தேற்றுவது என்றே புரியவில்லை. எப்போதும் நேசிப்பதற்கு ஓராயிரம் காரணங்கள் தேவையாக இருக்கின்றன. ஆனால் வெறுப்பதற்கு எந்த காரணமும் தேவையில்லை. நோக்கம் மட்டும் இருந்தால் போதுமானது.”நீங்க சொல்லுங்க சார்..நான் அவசியம் டைவர்ஸ் பெட்டிஷனில் கையெழுத்து போடணுமா..?” என சாந்தினி கேட்டதற்கு என்னிடத்தில் பதில் இல்லை. “அது.. உங்க விருப்பங்க. ஆனால் இப்படி வெறுப்பவனோடு இனி எப்படி வாழ்வீர்கள்..?” எனக் கேட்டேன்.சாந்தினி அமைதியாக இருந்தாள். அதன் பிறகு நீதிமன்றத்தில் கையெழுத்துப் போட வருகையில் சாந்தினியை பார்த்தேன். தெளிவாகவும் ஏதோ ஒரு சிந்தனையோடும் அவள் இருப்பதாக தோன்றியது. அமைதியாக கையெழுத்து போட்டுவிட்டு அங்கிருந்து வேகமாக சென்று விட்டாள்.இதுபோன்ற விவாகரத்து வழக்குகளில் நீதிமன்றத்திலேயே கதறியழும் பல பெண்களையும், சில ஆண்களையும் நான் பார்த்திருக்கிறேன். வாழ்க்கை என்பது இத்தனை கடினமானதா.. ஒரு நேசிப்பின் முறிவு என்பது ஏறக்குறைய மறுபிறப்பு போல அமைந்துவிடுகிறதே.. என்றெல்லாம் யோசித்திருக்கிறேன். இந்த அனுபவங்களால் எனக்குள் திரும்பத் திரும்ப நான் சொல்லிக்கொள்வது என்னவென்றால் ‌…”எது அதிக இன்பம் தருகிறதோ.. அதுவே அதிகத் துன்பம் தரும்.”

சில மாதங்களுக்குப் பிறகு சாந்தினி அலைபேசியில் வந்தாள்.நீதிமன்ற வாய்தா தேதி உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளவும், ஆர்டர் காப்பி எப்போது வாங்கிக் கொள்ளலாம் என்பதை அறிந்து கொள்ளவும் என்னோடு பேசுவதாக கூறினாள்.தற்போது தான் மும்பையில் ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் வேலை பார்ப்பதாகவும், விடுதியில் தங்கி இருப்பதாகவும் கூறினாள்.நான் விவரங்கள் சொன்னதும் சரியாக அதே நாளில் வந்து மீண்டும் நீதிமன்றத்தில் ஆஜராகி தங்களது விவாகரத்தை உறுதிப்படுத்திக்கொண்டு சாந்தினியும், குமாரும் பிரிந்து போனார்கள்.நீதிமன்றத்தில் காத்திருந்தபோது சாந்தினி வாக்மேனில் ஏதோ பாடல்களை கேட்டவாறு சற்று துணிவாக அமர்ந்திருந்தது வழக்கமான அந்த நீதிமன்ற சூழலுக்கு பொருந்தாது போல எனக்குத் தோன்றியது.அன்று இரவு மீண்டும் சாந்தினி அழைத்தாள்.

இந்த முறை சற்று தெளிவாக பேசினாள்.”நீங்க சொன்ன பிறகு தான் சார் புரிஞ்சிச்சு. ஏன் பிடிக்காதவங்களோடு வாழணும்.. ? நம்பிக்கையும் அன்பும் இல்லாத வாழ்க்கை என்ன வாழ்க்கை சார்..?”என்றெல்லாம் அவள் பேசிக்கொண்டே போனாள்.”எப்படி குறுகிய காலத்தில் எவ்வாறு மீண்டு வந்து இருக்கிறீர்கள்..?” என கேட்டேன்.”நிறைய ஊர் சுத்தினேன் சார். நிறைய பாட்டு கேட்டேன். குறிப்பா உங்க ஊர் எஸ்பிபி சாங்ஸ். அந்தக் குரல் எப்போதுமே லைட்டா இருக்கும் சார். அதே சமயத்தில் கம்பீரமாகவும் இருக்கும். எவ்வளவு கடினமான பாட்டா இருந்தாலும், எஸ்பிபி அதை அலட்டிக்காம லைட்டா பாடுவார் சார்.அந்தக் குரலே ஒரு மெசேஜ் சார்.எதையும் லைட்டா எடுத்துக்கணும் எனச் சொல்வது போல இருக்கும்.”எனக்கு ஒரே ஆச்சரியம். எஸ்பிபி தமிழ் திரைப்பட பாடல்கள் நிறைய பாடி இருக்கிறார் என தெரியும். ஒரு சில ஹிந்தி பாடல்கள் பாடியிருக்கிறார் என அப்போதுகேள்விப்பட்டும் இருந்தேன். ஆனால் ஒரு தீவிரமான எஸ்பிபி ரசிகை தமிழகத்தில் இல்லாமல் மும்பையைச் சேர்ந்த ஒரு பெண் என என்னால் நினைத்துக்கூட பார்க்கவில்லை.ஆனால் சாந்தினி பேசிக்கொண்டே போனாள். “ஹம் ஆப் கே ஹைன் கோன்..படத்தில் எல்லா பாட்டும் எஸ்பிபி தான் பாடி இருப்பார். அதேபோல “ஏக் துஜே கேலியே” படத்தில் எல்லா பாட்டும் எஸ்பிபி தான் பாடியிருப்பார்.

இன்னைக்கு கோர்ட்ல கூட நான் இருந்தபோ “ஹம் ஆப் கே ஹைன் கோன்..” பாட்டை தான் சார் கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன் என்றாள் அவள். விவாகரத்து வாங்க வந்திருந்த அவள் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது திருமணக் கொண்டாட்டத்தை பற்றிய படமான “ஹம் ஆப் கே ஹைன் கோன்” படத்தின் பாடலை என்பதுதான்‌ சற்று வினோதமாக இருந்தது.

“எஸ்பிபி” என நம் அனைவராலும் அழைக்கப்பட்ட திரு எஸ்.பி. பாலசுப்பிரமணியம் அவர்கள் சுமார் 42 ஆயிரம் திரை இசைப் பாடல்களைப் பாடி இருப்பவர். தெலுங்கைத் தாய்மொழியாகக் கொண்ட எஸ்பிபி 1946 ஆம் வருடம் ஜூன் 4 இல் ஆந்திர மாநிலம் கொகேணாட்டம் பேட்டையில் பிறந்தார். இயற்பெயர் ‌ சீறீபதி பண்டிதரதயுல பாலசுப்பிரமணியம். பழம்பெரும் நடிகர் ஜெமினி கணேசன் நடிப்பில் வெளிவந்த சாந்தி நிலையம்(1969) படத்தில் “இயற்கை என்னும் இளைய கன்னி..”என்று எஸ்பிபி பாடிய பாடல் தான் அவர் பாடிய முதல் பாடல். சிறந்த பாடகருக்கான தேசிய விருதை ஆறு முறை வென்றிருக்கும் அவர் 60 படங்களுக்கு இசையமைப்பாளராகவும் பணிபுரிந்திருக்கிறார்.எஸ்பிபி பாடகரான புதிதில் தமிழ்த் திரை உலகில் டி.எம் சௌந்தரராஜனின் கொடி பட்டொளி வீசி பறந்து கொண்டிருந்தது. அழுத்தம் திருத்தமான தெளிவான உச்சரிப்பிற்கு பேர்போன டிஎம்எஸ் குரலில் இருந்து எஸ்பிபி முற்றிலுமாக வேறுபட்டவர்.மொழி அழகின் வளைவு நெளிவுகளோடு தன் குரலை இழைய விட்டு தன் பாடும் திரையிசைப் பாடலை வேறு வடிவத்திற்கு கடத்தி சென்று எல்லையில்லா பேரின்பத்தை கேட்போருக்கு அளித்தவர் எஸ்பிபி.இவரின் சக பாடகராக திகழ்ந்த ஜேசுதாஸ் கொஞ்சம் கடினத்தன்மை வாய்ந்த குரல் கொண்டவர். ஆனால் எஸ்பிபி ஒரு மெல்லிய கோடு போல எத்தனை கடினமான இசைக் கோர்வை களாக இருந்தாலும் ‌ அதனோடு ஒட்டி இணைந்து பாடுவதில் தேர்ந்தவர். தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடம், இந்தி, பெங்காலி, மராத்தி என பல இந்திய மொழிகளில் பாடியவர்.எஸ்பிபி தன் வாழும் காலத்தில் இசையமைப்பாளர்களின் பாடகராக திகழ்ந்தார்.தன் குரலால் ஒரு பாடலை எவ்வளவு மேம்படுத்தி தர முடியும் என்கின்ற மேதமை அவரிடம் இயல்பிலேயே இருந்தது.கடந்த 15 வருடங்களுக்கு முன்னால் “லட்சுமண்-ஸ்ருதி” சார்பில் கும்பகோணத்தில் நடந்த கச்சேரி ஒன்றினில் எஸ்பிபி அவர்களை நேரில் சந்திக்கும் வாய்ப்பு எனக்கு கிடைத்தது.

அந்த நிகழ்ச்சிக்கு நான் தான் சட்ட ஆலோசகராக இருந்தேன். அதனால் நிகழ்ச்சி முடிந்து இரவு உணவு அவரோடு சாப்பிடும் வாய்ப்பு எனக்கு கிடைத்தது. ஐஸ்கிரீம் உள்ளிட்ட எதையும் மீதம் வைக்காமல் அவர் ‌ சாப்பிட்டு மகிழ்ந்தது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. இப்படி எல்லாம் குளிர்ச்சியாக சாப்பிடுகிறீர்களே.. உங்கள் குரலுக்கு எதுவும் ஆகாதா..?” எனக் கேட்டேன். “இதுவரை அப்படி ஆனதில்லை. ஏன் அப்படி ஆகவில்லை என நானும் ஆராய்ந்ததில்லை…” என சொல்லிவிட்டு சிரித்தார்.அந்த இசை இரவில் அவர் பாடும் நிலாவே பாடிய போது.. எனது பக்கத்து இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த ஒரு வயதான அம்மா கண்கலங்கி நெகிழ்ந்து கூறியது இன்னும் எனக்கு நினைவிருக்கிறது.”இவன் பாடும் போதெல்லாம் அந்த நிலாவே வானத்திலிருந்து இறங்கி வந்து கேட்கும் போல..”உண்மைதான். எஸ்பிபி தன் பாடும் பாடலுக்கு அவ்வளவு நேர்மை செய்யக்கூடிய மனிதராக திகழ்ந்தார். “மலையோரம் வீசும் காற்று..” என அவர் பாடும் போதெல்லாம்‌ நம் காதோரத்தில் மலையோரம் வீசுகிற காற்று தொட்டுத் தீண்டியது. தொலை தூரப் பயணங்களில் காரில் செல்லும் போது மௌன ராகம் படத்தில் வருகிற “மன்றம் வந்த தென்றலுக்கு..”பாடலைக் கேட்கும்போதெல்லாம் நாம் பயணம் செய்யும் கார் ஏதோ மிதப்பது போல உணர்வை நாம் அடைந்திருக்கிறோம். அவர் பாடிய பாடல்களில் எனக்கு மிகவும் பிடித்த பாடல் சிப்பிக்குள் முத்து படத்தில் “துள்ளித் துள்ளி நீ பாடம்மா சீதையம்மா..” என்ற பாடல். இதன் தெலுங்கு வடிவம் மொழி புரியாவிட்டாலும் நமக்கு அது இன்னும் நெருக்கமாக இருக்கும். அதுதான் மூல வடிவம். வெறும் பாடலாக மட்டும் கேட்பு வாய்ப்பாக மட்டும் இல்லாமல் அதை பேரின்ப அனுபவமாக அரை நூற்றாண்டுகாலம் மாற்றியவர் எஸ்பிபி அவர்கள். அமேசானின் “அலெக்ஸ் இன் வொண்டர்லாண்ட்” நிகழ்வில் கூட நிகழ்கலை கலைஞர் அலெக்ஸ் சொன்னது போல தமிழில் புகழ்பெற்ற “மாசி மாசம் ஆளான பொண்ணு..” என்ற பாடலை தெலுங்கில் எஸ்பிபி குரலில் கேட்டவர்கள் புண்ணியவான்கள்.எங்களது எத்தனையோ இரவுகள் அவரால் தான் முழுமை அடைந்தன‌. எங்களது துயரங்கள், இழப்புகள், பிரிவுகள் என மனித வாழ்வின் இயல்பான வலிகளில் இருந்து மிக்கவராக அவரது குரல் விளங்கியது.உண்மையிலேயே சொல்கிறேன்.எங்கள் தலைமுறையின் ஈடு இணையற்ற பாடகர் அவர்தான்.

இன்று தொலைக்காட்சித் திரைகளில் எஸ்பிபி மரணமுற்ற செய்தி கேட்ட கேட்டபோது எனக்கு ஏனோ சாந்தினியின் நினைவு வந்தது. அவளது அலைபேசி எண்ணிற்கு முயற்சி செய்தபோது அது சுவிட்ச் ஆப் ஆகி இருந்தது.விவாகரத்து நாளின் போது கூட அழாமல் அவளை காப்பாற்றிய எஸ்பிபி இன்று அவளை கலங்கி அழ வைத்திருப்பார் என நான் யோசித்த போது…எஸ்பிபி எதிரே இருந்த தொலைக்காட்சி திரையில் பாடத் தொடங்கினார்.

“போகும் பாதை தூரமே..வாழும் காலம் கொஞ்சமே..ஜீவ சுகம் பெற ராக நதியினில்நீ நீந்தி வா..இந்தத் தேகம் மறைந்தாலும் இசையாய் மலர்வேனே..கேளாய் பூ மனமே..”