Category: கவிதைகள் Page 3 of 9

நிரந்தர
பிரிவொன்றின்
அடையாளமாக
நாங்கள்
புனைவேறிய
திட்டமிட்ட
புன்னகையோடு
கைக்குலுக்கி
கொண்டோம்..

திரும்பிப் பார்த்தால்
எதுவும் இல்லை.

நினைவில் கொள்ளவும்..
நினைவில் வைத்துக் கொல்லவும்..
ஏதேனும் ஞாபகங்களின்
நிழல் துரத்தி வரவில்லை.

எனவே
அது காதலில்லை
என்பதை அறிக..

வலி மிகுந்து
தோளில்
முகம் புதைத்து
விசும்பியதை.‌.

இறுக விரல் பிணைத்து
நெடுநீள பயணத்தில்
கதைகள் பேசியதை..

நள்ளிரவு உரையாடல்களில்
தென்படும் மெளனத்தை
நேசத்தின் மொழி கொண்டு
மொழிபெயர்த்ததை…

நடுநிசி கடலோர
காற்றில் அலைபேசி
இசையோடு கால்கள்
நனைத்து கிடந்ததை..

மொத்தமாக
சில நாட்கள் தொலைந்து
நம்மை நாமே
அறிந்துக் கொள்ள
முகவரியற்ற ஊரில்
அலைந்து திரிந்ததை…

குறுஞ்செய்திகளில்
இதயம் மிதக்க வைத்து
பிடித்த பாடலின்
இணைய முகவரியை
தேடி தேடி கண்டடைந்து
பரவசம் கொண்டு
பறந்து அலைந்ததை…

இறுதியாக சிக்கனமான
சொற்களால்..
வடிகட்டி சொன்னாய்..

இதையெல்லாம்
காதல்
என வரைந்து விடாதே..
என..

நானும் எனக்குள்ளே
மெலிதாய்
சொல்லிக்கொள்கிறேன்..

எனவே அது
காதலில்லை
என்பதை அறிக.

மணி செந்தில்.

(கவிஞர் Riska Mukthar எழுதிய கவிதையொன்றின் இன்னொரு வடிவம்.)

இந்த யாசிப்பில்
எனக்கு எவ்வித
கூச்சமுமில்லை.

மண்டியிட்டு
தாழவும்
மருகி உருகவும்
காலடி தொழவும்
தயாராகவே
உன் முன்னால்
நிற்கிறேன்.

தயவு செய்து
போய்விடு.

இரக்கமற்ற
உன் சமாதானங்களை
நனைந்த காலணிக்குள்
நெளியும் தவளை
என உணர்கிறேன்.

காரணமற்று
கலங்கும் உன்
கண்கள்
வியர்வைப்
பொழுதுகளின்
சுடுதேநீர் போன்றவை.

பேச்சற்று நீ
இசைக்கும் மெளனம்
பாலையில்
தனித்து பதியும்
தடங்களை ஒத்தவை.

பிரிவின் மொழி
பூசி உதிரும்
வெற்றுச்
சருகுகளால்
நிரம்பி இருக்கின்றன
உன் சொற்களின்
தாழ்வாரம்.

புழுதி படர்ந்த
வீணை ஒன்றின்
அறுந்த தந்திகளை
போன்றது நம்
நினைவுகள்
என்றேன்.

கலங்கிய கண்களுடன்
நிமிர்ந்துப் பார்த்தாய்.

அந்த அறுந்த
இசை
நரம்புகளில் தான்
இன்னும்
வாசிக்கப்படாத
ராகங்கள்
உறைந்திருக்கின்றன
என்று தளர்வுடன்
சொன்னாய்.

அயர்ந்தேன்.

உன்னை
பிரிவதை விட
நேசிப்பது
இன்னும்
வலியை
தருமென்பதை
உணர்ந்த தருணம்
அது.

நீ மெலிதாய்
தோளில் சாய்ந்தாய்.

வியர்த்த
உள்ளங்கைகளை
மீண்டும்
இறுக மூடிக்கொண்டேன்.

பின்னால் இருந்த
பாதாளம் ஒருமுறை
நடுங்கி அடங்கியது.

மணி செந்தில்.

—-+-+-+++++++++

கரை ஒதுங்கிய
மீனின் வயிற்றில்
குழந்தையின்
கண் ஒன்று
இமைக்காமல்..

கண்ணை
உற்றுப்பார்த்தோர்
கலங்கித்தான்
போனார்கள்.

அசையாத
விழியில் உறைந்த
காட்சிகள் அசைந்துக்
கொண்டிருந்தன..

பிஸ்கட் தின்றவாறே
எங்கோ வெறித்திருந்த
சிறுவனின் பார்வை.

இடுப்பிற்கு கீழே
வெடிக்குண்டால்
சிதைக்கப்பட்ட
பெண்ணொருத்தியின்
நிர்வாண உடல்

நெஞ்சோடு தாய் மண்ணை
இறுக்கிப் பிடித்த வாறே
இறந்திருந்த போராளியின்
இறுக மூடிய விரல்கள்..

பின்னந்தலையில்
சுடப்பட்ட தோட்டாவால்
முன்னால் சிந்திய
உதிரத்தை பார்த்த
விழிகள்..

கைவிலங்கிடப்பட்ட
சீருடைப் பெண்ணின்
குனிந்த தலை..

நிராதரவாய்
காற்றில்
அலையும்
சரணடைய
உயர்ந்த கரங்கள்.

கந்தக
மேனியோடு
கருகிய
ஒற்றை பனை.

போதும்..போதும்.

காண சகிக்காது
பார்வையை
விலக்கிய போது..

தூரத்தில்
காயங்களோடு
கரை ஒதுங்கி
பிணமாகக்
கிடந்தார்
கடவுள்.

தீர்மானித்து விட்டேன்.

உன்னை நான் கண்டு
கொள்ளப் போவதில்லை.

சொல்லப்போனால்
நாம் இனி
சந்திக்கக்கூட
போவதில்லை.

நான் உள்ளே நுழைகிறேன்.

நீ கால் மீது
கால் போட்டு
அமர்ந்திருக்கிறாய்.

உன்னை ஏறெடுத்துக் கூட
நான் பார்க்கவில்லை.

நீ ஒரு ராஜ விழிகளுடன்
ஒரு அலட்சிய பார்வை
பார்க்கிறாய்.

எதனாலும் மாறாத
உறைந்து போன
என் விழிகளில்
நேசத்தின் சாயல்
படராது கவனம்
கொள்கிறேன்.

நான் எந்த சலசலப்பிற்கும் அஞ்சப்போவதில்லை.

ஆனாலும்
ஏதோ ஒரு நொடி
அசைவில்
உன் ஜிமிக்கிகள்
ஆடிக்கொண்டிருந்தன..

நான் மேல்புற
விதானத்தை
பார்ப்பதாக
பாவனை செய்கிறேன்.

என் கழுத்தோரம்
மேய்ந்து
கொண்டிருக்கும்
உன் விழிகளை
தூசியென
தட்டி விடுகிறேன்.

உன்
அருகில் உள்ளவரை
உற்றுப்பார்த்து
பதிலளிக்கிறேன்.

நீ முணுமுணுத்தது நிச்சயம்
ஒரு இளையராஜா பாடல் தான்.

நான் வேக வேகமாக
அவ்விடத்தை விட்டு நகர்கிறேன்.

நெற்றியில் தவழுகிற
ஒற்றை முடியை நாசுக்காக நீ நகர்த்துகிறாய்.

வெளியே வந்து பெருமூச்சு
விடுகிறேன்.

இருந்தும் லேசாக
புன்னகைக்கிறேன்.

உள்ளே
இந்நொடியில்
மெலிதாய் நீ சிரிக்கிறாய்.

இப்போது கூட
நீ ஒரு இளையராஜா பாடலை
நிச்சயம் நினைத்திருப்பாய்.

ஏனென்றால் அதே பாடலை
தான் நானும் நினைத்தேன்..

[youtube]https://youtu.be/YYQzBQ5axec[/youtube]

–

குழந்தைகளை
வேட்டையாடும்
சமூகம்
ஓநாய்களுக்கு
உரியவை.

பால் நிலாவின்
கதைப்பக்கங்களில்
நகரும் பிஞ்சு
விரல்களில்
உறைந்திருக்கும்
உதிரத்துளிகளை
நீண்டு சுழலும்
நாவினால் எட்டி
சுவைக்கின்றன
ஓநாய்கள்..

தனித்திருக்கும்
குழந்தைகளின் மீது
சாத்தானின் நிழல்
கவிய தொடங்கும்
தருணங்கள்
இப்பொதெல்லாம்
எல்லா நொடிகளிலும்
நிகழ தொடங்குவதைதான்
உறக்கத்தில் கூட
இறுகப் பற்றிக் கொள்ளும்
பிஞ்சுவிரல்களின்
நடுக்கங்கள்
அறிவிக்கின்றன.

இறுக்கி கட்டப்
பட்டிருக்கும்
வெள்ளைத்துணியினை
அவிழ்த்துப் பார்த்தால்
இறுகி இருக்கும்
விரல்களுக்கு நடுவில்
கசங்கிய பூ ஒன்று.

இவ்வாறாக
காற்றில் சருகென
தேவதைக்
குழந்தைகளின்
உடலங்கள்
மிதக்கிற நிலத்தில்
இனி சூரியகாந்திகள்
மலராது.

கொடும் இருள்
பீடித்த விழிகளில்
இருந்து கண்ணீர்
தளும்பாது.

இது உலகம்
எனவோ..
நாமெல்லாம்
மனிதர்கள்
எனவோ..

எதுவொன்றும்
அறிவிக்காது.

அன்புமகள்
ரித்யன்சீறிக்கு

http://www.dinakaran.com/News_Detail.asp?Nid=483512

கலைத்துப்போட்ட
கடலலை
கோப்புகளிலிருந்து
எனக்கு பிடித்தமான
அலை ஒன்றை
தேர்ந்தெடுத்தேன்.

வெளிர் நீலமும்…
குமிழ் நுரையும்
கொண்ட
சிறு அலை அது.

ஒரு சிறுமிக்கே
உரிய துடுக்கோடு
துள்ளிக்
கொண்டிருந்த
அதை
உள்ளங்கையில்
ஏந்தினேன்.

விரல்கள் மடிப்பினை
கரைகளாக நினைத்து
அலை அடித்து
கொந்தளித்தது.

கைகளை மூடி
காதுகளில்
கேட்டால்..
மீனின் சிறகுகள்
நீந்தும் ஓசை.

கடலையே
உள்ளங்கைக்குள்
வைத்திருக்கிறோம்
என்ற மதர்ப்பில்
நின்ற நொடியில் தான்..

காலை தழுவிய
கடலலை ஒன்றை
கணிக்க தவறினேன்.

இழுத்துப் போட்டது.
தடுமாறி விழுந்ததில்
தவறி விழுந்தது
சிறு அலை..

பேரலை ஒன்றின்
விழுங்கலில்
அடங்கிற்று சிறு அலை.

கடல் ஒரு முறை
சிலிர்த்து அடங்கியது.

ஆனாலும்…

அருகில் விளையாடிய
சிறுமியின் பாதத்தை
தற்போது தொட்டு
விளையாடிப்
போனது..

அந்த சிறு
அலையாகத்தான்
இருக்கக்கூடும்.

… ? ? ?